Henryk Liefeldt

Henryk Liefeldt (ur. 14 kwietnia 1894 w Warszawie, zm. 13 września 1937 tamże) – polski kierowca wyścigowy, inżynier mechanik, konstruktor, pierwszy automobilowy mistrz Polski (1927).

Henryk Liefeldt

Henryk Liefeldt (1930 r.)
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1894 Warszawa
Data i miejsce śmierci	13 września 1937 Warszawa
Odznaczenia

Henryk Liefeldt zajął drugie miejsce podczas Rajdu Polski 1930. Na zdjęciu podczas odbioru nagród za ten rajd - Liefeldt siedzi pierwszy od lewej strony.

II Międzynarodowy Wyścig Tatrzański w Zakopanem - Henryk Liefeldt przy samochodzie Austro-Daimler; 1929 r.

Grób Henryka Liefeldta na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

IV Międzynarodowy Wyścig Tatrzański - Henryk Liefeldt na trasie w samochodzie Austro-Daimler; 1931 r.

Życiorys

Był synem Aleksandra, współwłaściciela Hotelu Brühlowskiego, i Emmy z domu Finck. Kształcił się na wydziale mechanicznym technikum w Mittweidzie, a następnie w wyższej szkole technicznej w Coventry; praktykę zawodową odbył w fabryce samochodów Humber w Anglii  . Od 1912 r. uprawiał sporty motorowe. Już jako student brał udział - i odnosił sukcesy - w zawodach motocyklowych na terenie Anglii. W roku 1913 odniósł pierwszy sukces sportowy, zwyciężając w zawodach motocyklowych Coupe de la Meuse w Belgii .

W czasie pierwszej wojny światowej powrócił do kraju i w roku 1918 wstąpił jako ochotnik do armii polskiej. W listopadzie tego roku przedostał się w przebraniu z Warszawy do zaboru austriackiego celem zabezpieczenia sprzętu lotniczego pozostawionego tam przez armię austriacką. Następnie współdziałał w organizowaniu zaplecza technicznego powstającego po odzyskaniu niepodległości lotnictwa polskiego   . Służbę wojskową pełnił w 1 Eskadrze Łącznikowej, przeformatowanej następnie w 8 Eskadrę Wywiadowczą. Z nią, jako szef-mechanik eskadry, wyjechał wiosną 1919 r. na front. Brał czynny udział w licznych lotach bojowych . W szczególności 5 lipca 1919, lecąc wraz z ppor. pilotem Karolem Chlupką, wziął udział w bombardowaniu stacji kolejowej, parowozowni oraz sztabu bolszewickiego stacjonującego w Łunińcu, co zmusiło bolszewików do natychmiastowego opuszczenia Łunińca. Za zasługi bojowe był awansowany do stopnia podchorążego. W roku 1920 na skutek ciężkiej choroby został zwolniony z wojska .

Po odzyskaniu zdrowia uruchomił w Warszawie warsztaty samochodowe «Autoremont», które pracowały dla potrzeb armii. W 1924 r. warsztaty te zostały przekształcone w Wytwórnię Silników i Warsztaty Mechaniczne Henryk Liefeldt – Stefan Schiffner. Przedsiębiorstwo to od 1925 r. produkowało silniki przemysłowe i motopompy oraz nadwozia do samochodów osobowych i użytkowych. Po wygraniu konkursu wykonało ponadto ok. r. 1928, pod patronatem Departamentu Aeronautyki, serię silników samolotowych. Przez kilka lat było reprezentantem fabryki samochodów Austro-Daimler w Polsce , a sam Henryk Liefeldt - jako kierowca rajdowy i wyścigowy - wielokrotnie startował na samochodach tej marki . Od r. 1932 Liefeldt był również dyrektorem technicznym w Polskim Towarzystwie Samochodowym Citroën w Warszawie. W latach 1925–33 był przysięgłym rzeczoznawcą do spraw samochodowych oraz członkiem komisji egzaminacyjnej i rejestracyjnej przy Komisariacie Rządu. Współdziałał też w tworzeniu szkolnictwa mechaników lotniczych . Zmarł 13 września 1937 po długotrwałej chorobie .

Działalność sportową jako automobilista Henryk Liefeldt rozpoczął w r. 1922. Był siedmiokrotnym zwycięzcą Międzynarodowych Rajdów Automobilklubu Polskiego oraz zdobywcą I miejsca w licznych wyścigach krajowych . W uznaniu jego osiągnięć Automobilklub Polski przyznał mu w 1927 tytuł automobilowego mistrza Polski . Mistrzostwo Polski zdobył następnie w 1928. Brał udział we wszystkich edycjach Wyścigu Tatrzańskiego, przy tym w 1927 roku zwyciężył w klasyfikacji ogólnej, w 1928 i 1929 roku był drugi, a w 1930 roku wypadł z trasy omijając nieostrożnego widza. W roku 1930 wygrał Grand Prix Lwowa. Był ponadto wielokrotnym rekordzistą Polski w jeździe szybkiej na dystansie 1 km ze startu lotnego (170,110 km/h w 1928 r. i 184,673 km/h w 1931 r.) i ze startu normalnego (98,441 km/h w 1926 r. i 127,779 km/h w 1931 r.).

Był członkiem zarządu głównego Automobilklubu Polski i jednym z nielicznych członków Elity Polskich Jeźdźców Automobilowych.

Za zasługi na polu rozwoju automobilizmu polskiego odznaczony został w roku 1937 Złotym Krzyżem Zasługi.

Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 14, grób 32).

Bibliografia

• Rozwój i lata świetności. Automobilklub Polski 1921-1939. W: Bogumił Mierkowski (red.), Longin Bielak (red.): Automobilklub Polski (1909-2009): monografia. Warszawa: Automobilklub Polski, 2009, s. 18. OCLC 823688350.
• Pierwszy mistrz Polski w jeździe automobilowej, inż. Liefeldt. „Przegląd Sportowy”. R.07: 1927 (50), s. 2, 1927-12-17. e-Kolekcja Czasopism Polskich. Kraków: Krakowski Związek Okręgowej Piłki Nożnej. [dostęp 2019-06-11]. 
• śp. Henryk Liefeldt, Pierwszy automobilowy mistrz Polski. „Przegląd Sportowy”. R.17: 1937 (74), s. 4, 1937-09-16. e-Kolekcja Czasopism Polskich. Kraków: Krakowski Związek Okręgowej Piłki Nożnej. [dostęp 2019-06-11]. 
• Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku Czci Poległych Lotników, 1933.
• Krzysztof Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
• Kazimierz Toporowicz: Liefeldt Henryk (1894-1937). Internetowy Polski Słownik Biograficzny - Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2019-06-15].
• Eugeniusz Szulc: Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989, s. 330-331. ISBN 83-06-01606-8.

Linki zewnętrzne

• Henryk Liefeldt, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-12].