Hell in a Cell
Hell in a Cell – rodzaj walki w klatce w profesjonalnym wrestlingu, który organizowany jest przez federację WWE (znaną wcześniej jako World Wrestling Federation). W tym pojedynku ring oraz przestrzeń wokół niego są otoczone przez pięciometrową stalową klatkę. W przeciwieństwie do klatki używanej w Steel Cage matchu, klatka Hell in a Cell posiada dach, toteż nie można z niej uciec. Jedynym sposobem na wygraną jest przypięcie lub poddanie. W Hell in a Cell matchu nie występują dyskwalifikacje czy wyliczenia pozaringowe. Oryginalna klatka mierzyła prawie pięć metrów i ważyła ponad dwie tony, lecz jej nowsza wersja mierzy ponad sześć metrów i waży pięć ton. W historii WWE odbyło się 53 pojedynki w tej stypulacji, a pierwsza odbyła się w październiku 1997.
Historia
edytujOryginalny koncept struktury Hell in a Cell został stworzony przez Jima Cornette’a. W swoim komentarzu w „Timeline of WWE: 1997”, Cornette opisał swoją koncepcję jako kombinację klatki, która otacza dużą część przestrzeni wokół ringu oraz klatki z zamkniętym dachem, używanej w WCW na potrzeby WarGames matchu. W październiku 2015, Vince Russo potwierdził, że Cornette najprawdopodobniej wymyślił ten koncept, lecz nazwę „Hell in a Cell” wymyślił sam Russo[1].
Hell in a Cell match został wprowadzony do federacji 5 października 1997 podczas gali Badd Blood: In Your House[2]. Walka bazowała na historii, w której The Undertaker przegrał z Bretem Hartem walkę o tytuł WWF Championship na SummerSlam 1997. Sędzią specjalnym tego pojedynku był Shawn Michaels[3]. Michaels „nieumyślnie” uderzył Undertakera stalowym krzesłem, przez co spowodował jego porażkę i utratę mistrzostwa na rzecz Harta[3]. Doprowadziło to do walki pomiędzy Michaelsem a Undertakerem na Ground Zero: In Your House, jednakże ich walka zakończyła się bez rezultatu po tym, jak dwójka zawodników zaczęła atakować sędziów i pracowników, mających uspokoić sytuację[4]. Aby zakończyć ich feud, zaplanowano Steel Cage match pomiędzy zawodnikami. Ostatecznie, zamiast normalnej klatki otaczającej tylko ring, postawiono na znacznie większą klatkę z zadaszeniem, która zamykała przestrzeń ringową oraz część przestrzeni poza-ringowej. Dzięki temu, uczestnicy mogli wykonywać więcej akcji w klatce poza ringiem, nie ograniczając się jedynie do samego kwadratowego pierścienia. Struktura również pozwalała wrestlerom na wzięcie spod ringu przedmiotów do walki, na przykład stalowych krzesełek. Na Badd Blood, Michaels pokonał The Undertakera przy pomocy interwencji ze strony debiutującego Kane’a i stał się pretendentem do WWF Championship[5].
Hell in a Cell matche są rzadko widywane w WWE i są dobierane jedynie do najważniejszych rywalizacji. Do tej pory odbyło się 53 pojedynki w WWE, a 48 z nich było transmitowane podczas gal pay-per-view. Odbywają się jedynie na większych galach, głównie ze względu na problemy z umieszczeniem klatki w mniejszych halach i arenach oraz poziomu atrakcyjności tego rodzaju pojedynku. W 2009, WWE zaprezentowało cykl gal pay-per-view, na którym odbywają się walki Hell in a Cell; cykl nosi taką samą nazwę, co rodzaj walki. Przed pierwszą galą w 2009, tytuły mistrzowskie były bronione w Hell in a Cell sześć razy. Triple H był pierwszą osobą, która obroniła pas mistrzowski (WWF Championship), w pojedynku odbytym na gali No Way Out w 2000[2][6]. Był to szósty Hell in a Cell match. Najdłuższy Hell in a Cell match w historii odbył się na gali Bad Blood w 2004 pomiędzy Triple H’em i Shawnem Michaelsem – trwał on 47 minut[7]. Pierwszą osobą, która zdobyła tytuł w klatce Hell in a Cell był The Undertaker; zdobył World Heavyweight Championship w walce z CM Punkiem w 2009 roku[2]. The Undertaker jest również rekordzistą pod względem ilości walk Hell in a Cell (14)[8]. Undertaker jest też rekordzistą pod względem wygranych w tym pojedynków, wygrał 8 walk[8]. Tylko cztery Hell in a Cell matche były transmitowane w ogólnodostępnej telewizji, trzy odbyły się na tygodniówce Raw, a jeden na SmackDown[2]. Typ pojedynku czterokrotnie zagościł na głównej corocznej gali WWE, WrestleManii – na WrestleManii XV, WrestleManii XXVIII, WrestleManii 32 oraz WrestleManii 39[2][9].
Lista Hell in a Cell matchów
edytujLista uczestników
edytujMężczyźni
edytuj
| Osoba | Zwycięstwa | Występy |
|---|---|---|
| The Undertaker | 8 | 14 |
| Triple H | 6 | 9 |
| Randy Orton | 5 | 8 |
| Roman Reigns | 4 | 5 |
| Shawn Michaels | 3 | 4 |
| CM Punk | 3 | 6 |
| Batista | 2 | 2 |
| Brock Lesnar | 2 | 2 |
| Kevin Owens | 2 | 2 |
| Bobby Lashley | 2 | 2 |
| Edge | 2 | 3 |
| John Cena | 2 | 4 |
| Kurt Angle | 1 | 1 |
| Mark Henry | 1 | 1 |
| Jimmy Uso | 1 | 1 |
| Stone Cold Steve Austin | 1 | 2 |
| Alberto Del Rio | 1 | 2 |
| Jey Uso | 1 | 2 |
| Cody Rhodes | 1 | 2 |
| Kane | 1 | 3 |
| Seth Rollins | 1 | 5 |
| Big Boss Man | 0 | 1 |
| Rikishi | 0 | 1 |
| The Rock | 0 | 1 |
| Chris Jericho | 0 | 1 |
| Kevin Nash | 0 | 1 |
| Mr. McMahon | 0 | 1 |
| Big Show | 0 | 1 |
| Ted DiBiase | 0 | 1 |
| Sheamus | 0 | 1 |
| Dolph Ziggler | 0 | 1 |
| Jack Swagger | 0 | 1 |
| Paul Heyman | 0 | 1 |
| Daniel Bryan | 0 | 1 |
| Dean Ambrose | 0 | 1 |
| Rusev | 0 | 1 |
| Big E | 0 | 1 |
| Jeff Hardy | 0 | 1 |
| Braun Strowman | 0 | 1 |
| Rey Mysterio | 0 | 1 |
| Finn Bálor | 0 | 1 |
| Ryback | 0 | 2 |
| Bray Wyatt/"The Fiend" | 0 | 2 |
| Xavier Woods | 0 | 2 |
| Drew McIntyre | 0 | 3 |
| Shane McMahon | 0 | 3 |
| Mankind/Cactus Jack | 0 | 4 |
Kobiety
edytuj| Osoba | Zwycięstwa | Występy |
|---|---|---|
| Charlotte Flair | 1 | 1 |
| Becky Lynch | 1 | 1 |
| Bianca Belair | 1 | 1 |
| Sasha Banks | 1 | 3 |
| Bayley | 0 | 2 |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Vince Russo's Nuclear Heat #4: WWE Hell In A Cell Origins, Kane's History, More – Oct 23, 2015. YouTube. [dostęp 2015-10-23].
- ↑ a b c d e History of the Hell in a Cell Match – OWW [online], Online World of Wrestling [dostęp 2016-03-17] (ang.).
- ↑ a b SummerSlam 1997 [online], wwe.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ 411MANIA | Dark Pegasus Video Review: ''In Your House 17 – Ground Zero'' [online], Dark Pegasus Video Review: In Your House 17 – Ground Zero [dostęp 2016-03-17].
- ↑ 411MANIA | Random Network Reviews: Badd Blood 1997 [online], Random Network Reviews: Badd Blood 1997 [dostęp 2016-03-17].
- ↑ WWE No Way Out 2000 – OWW [online], Online World of Wrestling [dostęp 2016-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-14] (ang.).
- ↑ Online World of Wrestling [online], onlineworldofwrestling.com [dostęp 2016-03-17].
- ↑ a b Who has won the most Hell in a Cell matches? [online], About.com Entertainment [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Shane braves Hell in a Cell against Undertaker [online], wwe.com [dostęp 2016-03-17].