Wikipedia

Gustaw Kieszkowski

Gustaw Kieszkowski[a] herbu Krzywda (ur. 30 marca 1884 w Krakowie, zm. ?) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, wydalony z korpusu oficerów.

Gustaw Kieszkowski
Ilustracja
płk Gustaw Kieszkowski (ok. 1928-1929)
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1884
Kraków

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

56 Pułk Piechoty
6 Dywizja Piechoty
12 Pułk Piechoty
Ob. Szk. Kaw.
65 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku,
dowódca pułku,
wykładowca

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Gustaw Kieszkowski urodził się 30 marca 1884 w Krakowie[1][2][3][4]. Wywodził się z rodu Kieszkowskich herbu Krzywda[5]. Był potomkiem Kazimierza, Antoniego, prawnukiem Stanisława, wnukiem Henryka oraz synem Czesława i Jadwigi z Pietsch von Ritterschildów (1848–1908)[6][7]. Miał rodzeństwo: Jerzego (1872–1923), prawnika, historyka sztuki, Juliusza (ur. 1873), oficera ułanów C. K. Armii, Janinę (żona Walerego Łukaszewicza), Elżbietę, Zofię (żona Stanisława Madejewskiego), Stanisława (ur. 1879), Zygmunta (ur. 1881), Jana Kazimierza (ur. 1888)[4].

Od 1894 uczył się w C. K. III Gimnazjum w Krakowie[8], gdzie w 1897 ukończył III klasę[9]. Od tego roku kontynuował edukację od IV klasy w C. K. Gimnazjum w Sanoku[10], gdzie w 1902 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie byli m.in. Bolesław Keim, Wiesław Krawczyński, Tadeusz Miękisz, Mieczysław Wygrzywalski, Jan Zakrzewski)[11]. Podczas nauki w Sanoku pozostawał pod opieką swojego starszego brata Jerzego, zatrudnionego wówczas w starostwie c. k. powiatu sanockiego, a zamieszkiwał u Amalii Dobrzańskiej niedaleko szkoły przy ulicy Sobieskiego (wdowa po prof. Pawle Dobrzańskim)[1], a potem w domu Karola Gerardisa[2].

Podjął pracę w Towarzystwie Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie (wcześniej działali tamże jego dziadek i ojciec – obaj obwinieni o defraudacje[12]), gdzie od ok. 1906 był nieegzaminowanym praktykantem w Centralnym Wydziale Szkód[13], od ok. 1907 praktykantem egzaminowanym w sekcji I[14], od ok. 1911 z rangą X[15], od ok. 1912 z rangą IX w wydziale ubezpieczeń przy dyrekcji[16], a od ok. 1913 w oddziale III[17].

W rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1909[18], potem mianowany chorążym z dniem 1 stycznia 1909[19] i awansowany na podporucznika z dniem 1 stycznia 1913[20][21]. Był przydzielony do 56 pułku piechoty w Krakowie[22][23]. W trakcie I wojny światowej otrzymał awans na porucznika rezerwy z dniem 1 września 1915[24]. Podczas wojny nadal posiadał przydział do pułku piechoty nr 56[25][26][27].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika[28]. 15 lipca 1920 jako oficer Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[29]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w 1920 służąc w szeregach 6 Dywizji Piechoty[30].

Awansowany na podpułkownika piechoty z dniem 1 czerwca 1919[31][32]. W lipcu 1922 został mianowany zastępcą dowódcy 12 pułku piechoty w Wadowicach[33][34], po czym w 1924 pozostając z przydziałem do tej jednostki, w charakterze oficera w tymczasowym stanie na etacie przejściowym, został skierowany do pracy przy na kursie dla oficerów sztabowych piechoty[35]. Jako oficer nadetatowy 12 pułku piechoty i pełniący służbę jako wykładowca w Ob. Szkole Kawalerii w marcu 1927 został przeniesiony do 65 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisko dowódcy pułku[36][37][38]. Został mianowany pułkownikiem piechoty z dniem 1 stycznia 1928[39]. Z dniem 30 kwietnia 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[40]. Wcześniej został zawieszony w czynnościach dowódcy pułku i oddany pod sąd za nadużycia finansowe, a potem skazany przez sąd na karę czterech miesięcy twierdzy. W 1935 został wydalony z korpusu oficerów za zaciąganie licznych pożyczek u podwładnych i z funduszy pułkowych[41].

Po zakończeniu II wojny światowej był podejrzewany przez służby PRL o współpracę z Oddziałem II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[42].

Ordery i odznaczenia

edytuj

austro-węgierskie

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Gustav Ritter von Kieszkowski”.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1898/1899 (zespół 7, sygn. 24). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 393.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1900/1901 (zespół 7, sygn. 27). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 546.
  3. ↑ Gustaw Kieszkowski. bh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-02].
  4. ↑ a b Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 59.
  5. ↑ Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 57.
  6. ↑ Herbarz polski (10) 1907 ↓, s. 58-59.
  7. ↑ Gustaw Kieszkowski z Kieszkowa h. Krzywda [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-10-11].
  8. ↑ Sprawozdanie dwunaste Dyrekcyi c. k. III. gimnazyum w Krakowie za rok szkolny 1895. Kraków: 1895, s. 134.
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. III Gimnazyum w Krakowie za rok szkolny 1897. Kraków: 1897, s. 85.
  10. ↑ XVII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898. Sanok: Fundusz Naukowy, 1898, s. 37.
    •18. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1899, s. 42.
    •19. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1899/1900. Sanok: Fundusz Naukowy, 1900, s. 47.
    •20. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1900/1901. Sanok: 1901, s. 47.
  11. ↑ 21. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1901/1902. Sanok: 1902, s. 46.
  12. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 43–44. ISBN 83-909787-8-4.
    •Kradzieże w Florjance. „Kurjer Lwowski”. Nr 300, s. 1-2, 29 października 1897. 
    •Kradzieże w Florjance. „Kurjer Lwowski”. Nr 301, s. 1-2, 30 października 1897. 
    •Gospodarka Kieszkowskich. „Kurjer Lwowski”. Nr 307, s. 2, 5 listopada 1897. 
    •Powrót złodzieja. „Kurjer Lwowski”. Nr 40, s. 2, 26 stycznia 1911. 
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 858.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 839.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 916.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 916.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 998.
    •Album zbiorowe personalu Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie. Wydane staraniem Związku Koleżeńskiego Urzędników na pamiątkę 50-letniego jubileuszu tegoż Towarzystwa w maju 1911 roku. Kraków: 1911, s. 5.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 1000.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1073.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1084.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 449.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 447.
  20. ↑ Awans noworoczny w rezerwie c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. Nr 2, s. 2, 4 stycznia 1913. 
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 322.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 569.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 575.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 579.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 615.
  23. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 491.
  24. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 139.
  25. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 379.
  26. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 498.
  27. ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 639.
  28. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 49.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920, s. 596.
  30. ↑ a b Odznaczeni za męstwo żołnierze VI. Dywizyi. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 7, 22 stycznia 1921. 
  31. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 399.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 342.
  33. ↑ Rozporządzenia Ministerstwa Spraw Wojskowych. Zatwierdzam. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 22, s. 543, 22 lipca 1922. 
  34. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150.
  36. ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Przenoszę. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 11, s. 98, 31 marca 1927. 
  37. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 79.
  38. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 17, 593.
  39. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 161.
  40. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Przeniesienia w stan spoczynku. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 11, s. 143, 17 czerwca 1934. 
  41. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 802.
  42. ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983-1990. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-04-02].
  43. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921, s. 373.
  45. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Gustaw_Kieszkowski&oldid=71726262”