Eugenia Krassowska-Jodłowska
Eugenia Krassowska-Jodłowska (ur. 21 stycznia 1910 w Nowym Dworze w powiecie wołkowyskim, zm. 15 września 1986 w Warszawie) – polska filolog, nauczycielka i polityk, członek Rady Państwa w latach 1965–1972. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Budownicza Polski Ludowej.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 września 1986 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres |
od 24 czerwca 1965 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys
edytujPochodziła z rodziny nauczycielskiej (ojciec był nauczycielem szkoły w Białymstoku), w 1935 ukończyła studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie następnie do 1939 pozostała jako pracownik naukowo-dydaktyczny (m.in. asystentka przy Katedrze Historii Literatury Polskiej). W latach 1939–1941 pracowała jako nauczycielka w Wilnie oraz dziennikarka „Prawdy Wileńskiej”. Należała do tzw. Aktywu Metodycznego Nauczycieli Szkół Średnich. Od 1941 do 1944 uczestniczka tajnego nauczania w Białymstoku. W latach 1944–1946 była kolejno dyrektorem gimnazjum w Białymstoku i kuratorem Okręgu Szkolnego Białostockiego.
Od 1945 członkini Stronnictwa Demokratycznego, należała do władz partii – w 1946 i w latach 1947–1973 członek Centralnego Komitetu, w latach 1947–1956 i 1958–1973 członek prezydium CK, w latach 1949–1954 członek Komitetu Politycznego CK i wiceprzewodnicząca CK (ponownie była wiceprzewodniczącą CK w 1956 i w latach 1965–1969). W łonie Stronnictwa uznawana za protegowaną Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Jako wiceprzewodnicząca SD weszła 6 marca 1953 w skład Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina[2].
W latach 1946–1950 pełniła funkcję podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Oświaty, w latach 1950–1951 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkół Wyższych i Nauki, a w latach 1951–1965 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego. W opinii działacza Stronnictwa Demokratycznego Leonarda Szałandy jej działania przesądziły o zgodzie władz centralnych na zorganizowanie w Białymstoku Akademii Medycznej.
W latach 1969–1973 była redaktorem naczelnym „Tygodnika Demokratycznego”, w latach 1973–1979 przewodniczącą Polskiego Komitetu ds. UNESCO. W latach 1958–1983 zasiadała w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1970–1974 wiceprzewodnicząca Zarządu Głównego[3], a od 1974 członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W czerwcu 1968 weszła w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[4].
W latach 1947–1972 wykonywała mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji; brała udział w pracach komisjach ds. oświaty, kultury i spraw zagranicznych, kilkakrotnie pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej. W latach 1965–1972 była członkiem Rady Państwa.
Była żoną profesora prawa Jerzego Jodłowskiego. Zmarła 15 września 1986 w Warszawie, pochowana została na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B31-tuje-1)[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Budowniczych Polski Ludowej (1969)[6]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1949)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (8 maja 1946)[8]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złota odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1964)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ Janusz Wrona, Zależni czy suwerenni? Stronnictwo Demokratyczne w województwie lubelskim 1944–1975, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1998, s. 257–259.
- ↑ Powołanie Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 58, 7–8 marca 1953, s. 2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 128 (8184), 1 czerwca 1970, s. 2.
- ↑ „Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 84.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2021-02-21].
- ↑ Z okazji srebrnego jubileuszu Polski Ludowej. Dekoracja zasłużonych działaczy najwyższymi odznaczeniami. „Dziennik Polski”. Rok XXV, Nr 170 (7906), s. 1, 4, 19 lipca 1969. Kraków. [dostęp 2023-05-02].
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 832 („za wybitne zasługi w służbie państwowej”).
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 119, poz. 219 („za zasługi, położone przy organizacji administracji publicznej służby zdrowia, oświaty oraz za wydajną pracę”).
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Krakowa, nr 26, 5 grudnia 1964, s. 6.
Bibliografia
edytuj- Kandydaci narodu, „Kurier Codzienny”, nr 257 (2515), 25 października 1952, s. 3 (sylwetka Eugenii Krassowskiej).
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 379.
- Adam Drążek, Eugenia Krassowska-Jodłowska, [w:] Słownik biograficzny białostocko-łomżyńsko-suwalski, zeszyt 2 (przewodniczący zespołu redakcyjnego Adam Dobroński), Polskie Towarzystwo Historyczne, Oddział w Białymstoku, Białystok 2003, s. 70–72.