Eparchia tulska

Eparchia tulska
	; Sobór Wszystkich Świętych w Tule
Państwo	Rosja
Obwód	tulski
Siedziba	Tuła
Data powołania	31 grudnia 1799
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Metropolia	tulska
Sobór	Wszystkich Świętych
Biskup diecezjalny	metropolita tulski Aleksy (Kutiepow)
	Dane statystyczne (2014)
Liczba dekanatów	10
Liczba klasztorów	5
	Położenie na mapie Tuły Tuła
	Położenie na mapie Rosji Tuła
	Położenie na mapie obwodu tulskiego Tuła
	54°10′58,5″N 37°36′45,2″E/54,182917 37,612556
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Eparchia tulska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej obecnym zwierzchnikiem jest od 2002 arcybiskup Aleksy (Kutiepow), zaś katedrą – sobór Wszystkich Świętych w Tule. Od grudnia 2011 wchodzi w skład metropolii tulskiej^[1].

Samodzielna eparchia ze stolicą w Tule istniała od 31 grudnia 1799. Jej pierwszym biskupem został Metody (Smirnow). Została wyodrębniona ukazem carskim z eparchii moskiewskiej. Przed rewolucją październikową na jej terenie było czynnych 1089 cerkwi i kaplic, w tym trzy świątynie na prawach soboru. Po 1917 niemal wszystkie cerkwie i klasztory na obszarze eparchii zostały zamknięte, szereg świątyń zniszczono. Metropolita tulski i bielowski Juwenaliusz (Masłowski) został aresztowany przez władze stalinowskie i rozstrzelany. W momencie rozpadu ZSRR na terenie eparchii działały 32 cerkwie. W 2009 czynnych było 146 parafii, w których pracę duszpasterską prowadziło 231 kapłanów.

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyodrębnił z terytorium eparchii tulskiej i bielowskiej odrębną eparchię bielowską^[1].

Ponadto na terenie eparchii działało (przed wydzieleniem eparchii bielowskiej) 5 monasterów męskich i 4 żeńskie. Po dokonaniu podziału, w eparchii tulskiej pozostało 5 monasterów (2 męskie i 3 żeńskie). Obecnie (2022) w skład eparchii wchodzi 10 dekanatów.

Zwierzchnicy

Godność biskupa tulskiego pełnili następujący hierarchowie^[2]:

Metody (Smirnow) 1799–1803
Ambroży (Protasow) 1804–1816
Szymon (Kryłow-Płatonow) 1816–1818
Abraham (Szumilin) 1818–1821
Damaskin (Rossow) 1821–1850
Dymitr (Murietow) 1851–1857
Aleksy (Rżanicyn) 1857–1860
Nikanor (Pokrowski) 1860–1893
Ireneusz (Orda) 1893–1896
Pitirim (Oknow) 1896–1904
Laurenty (Niekrasow) 1904–1908
Parteniusz (Lewicki) 1908–1917
Juwenaliusz (Masłowski) 1917–1920
Ignacy (Sadkowski) 1920–1923, locum tenens
Mikołaj (Mogilewski) 1923–1925, locum tenens
Borys (Szipulin) 1927–1935, w latach 1927–1934 nie spełniał de facto obowiązków, w 1934 locum tenens – Płaton (Tichomirow)
Onezym (Pyłajew) 1933–1937
Apollo (Rżanicyn) 1937
Aleksy (Siergiejew) 1940–1941, 1943–1944 locum tenens
Witalis (Wwiedenski) 1944–1946
Antoni (Marcenko) 1946–1952
Sergiusz (Łarin) 1952–1954
Antoni (Krotiewicz) 1954–1961
Pimen (Izwiekow) 1961
Aleksy (Konoplow) 1961–1966
Bartłomiej (Gondarowski) 1966–1969
Juwenaliusz (Pojarkow) 1969–1977
Wiktoryn (Bielajew) 1977–1978
German (Timofiejew) 1978–1986
Maksym (Krocha) 1986–1989
Serapion (Fadiejew) 1989–1999
Cyryl (Nakonieczny) 2000–2002
Aleksy (Kutiepow) od 2002

Przypisy

Linki zewnętrzne

[pat-1] Священный Синод завершил первый день работы в обновленной рабочей резиденции Патриарха Московского и всея Руси в Даниловом монастыре

[2] Тульская епархия

[1]

[2]