Edmund Lauterer
Edmund Lauterer (ur. 19 października 1882 w Mikstacie zm. 30 lipca 1960 w Ostrzeszowie) − polski prawnik, komisarczy prezydent Gniezna.
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 lipca 1960 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujPochodził z rodziny nauczycielskiej. Maturę zdał w Ostrowie Wlkp. Studiował prawo rzymskie i kanonicze w Berlinie i Strasburgu oraz doktoryzował się na Uniwersytecie Wrocławskim.
W 1914 otworzył we Wrześni kancelarię adwokacką, jednocześnie zaangażował się w działalność niepodległościową przygotowując się do polskiego czynu zbrojnego.
Zdemobilizowany z pruskiej armii w listopadzie 1918 stanął na czele Miejskiej Rady Ludowej we Wrześni, organu całkowicie polskiego, powołanego z inicjatywy Powiatowego Komitetu Obywatelskiego. 24 listopada przewodził wiecowi wyborczemu do Powiatowej Rady Ludowej i został wybrany przewodniczącym tego gremium. Działał też w Radzie Robotniczej i Żołnierskiej. Jako Polak o nieposzlakowanej reputacji w 1918 został wybrany delegatem Powiatowej Rady Ludowej z Wrześni na Sejm Dzielnicowy.
W latach 20 został prokuratorem w Lesznie, a następnie prezesem Sądu Okręgowego w Gnieźnie. W latach 1933–1934 był komisarycznym prezydentem Gniezna[1]. Był członkiem gnieźnieńskiego oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz aktywnie angażował się w działalność Rady Parafialnej przy kościele św. Michała w Gnieźnie. Członek Izby Notarialnej w Poznaniu.
Po hitlerowskiej agresji w 1939 został uwięziony w obozie przejściowym w gnieźnieńskiej garbarni. Wysiedlono go do Piotrkowa Trybunalskiego. Za działalność w strukturach sądowniczych państwa podziemnego w okresie niemieckiej okupacji, w 1945 zostaje aresztowany przez NKWD. Zwolniony przez Urząd Bezpieczeństwa wrócił do Gniezna, gdzie rozpoczął działalność notarialną, a po nacjonalizacji notariatu został kierownikiem Państwowego Biura Notarialnego w Nowym Tomyślu.
Zmarł w ostrzeszowskim szpitalu. Pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Mikstacie (sektor F-2-1)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (30 kwietnia 1937)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Orędownik Wrzesiński 1933.10.19 R.15 Nr122.[dostęp 2013-11-07]
- ↑ Cmentarz parafialny w Mikstacie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], mikstat.grobonet.com [dostęp 2021-04-18].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 145 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”.
Bibliografia
edytujpraca zbiorowa „Wrzesiński słownik biograficzny” wyd. KROPKA rok 2011. ISBN 978-83-89494-40-5.