Dygowo
Dygowo (tuż po wojnie Degów[3], niem. Degow[4]) – wieś gminna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.
| wieś | |
 Plac Wolności z pomnikiem łososia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
1615 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-113[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKL |
| SIMC |
0306012 |
Położenie na mapie gminy Dygowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego  | |
 54°07′54″N 15°43′17″E/54,131667 15,721389[1]
| |
| Strona internetowa | |
Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 1615 mieszkańców[5].
W miejscowości ma siedzibę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego[6].
Położenie
edytujDygowo leży na trasie linii kolejowej nr 404 (Szczecinek–Białogard–Kołobrzeg) i przy drodze wojewódzkiej nr 163 (Kołobrzeg-Białogard-Wałcz). Przez Dygowo przepływa potok Olszynka. Około 1 kilometra na północ-północny wschód od centrum wsi znajduje się stacja kolejowa Dygowo.
Historia
edytujMiejscowość po raz pierwszy wzmiankowana była w roku 1276[7] w dokumencie informującym o nadaniu wsi kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu przez biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena[8]. W 1334 Dygowo stało się własnością biskupa kamieńskiego, który w dwa lata później sprzedał wieś kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu. Od 1945 r. w granicach Polski.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dygowo.
Zabytki
edytuj- ceglany kościół (nr rej.: A-310 z 24.04.2007) neoromański z 1880, wewnątrz organy
- inne
- nieczynny cmentarz przykościelny (nr. rej. A-310 z 24.04.2007)
- dom, rzemiosła, obecnie dom mieszkalny, ul. Kołobrzeska 20/22 (d.11/12), szach., XVIII/XIX, nr rej.: A-1061 z 13.04.1964[9]
Edukacja i kultura
edytujWe wsi znajduje się Zespół Szkół im. Adama Mickiewicza – do której uczęszcza około 350 uczniów. Jest także mini-muzeum PRL-u połączone z biblioteką, które znajdują się obok siedziby poczty.
Sport
edytujOd 2000 roku działa tutaj klub piłki nożnej Rasel Dygowo, grający w sezonie 2023/2024 w IV lidze, gr. zachodniopomorskiej[10].
Wyróżnienia
edytujW 2010 r. plac Wolności w Dygowie wyróżniony został w Konkursie na Najlepiej Zagospodarowaną Przestrzeń Publiczną w Polsce. Konkurs organizowany jest corocznie przez Towarzystwo Urbanistów Polskich, a wyróżnienie przyznane zostało za odkrycie potencjału miejsca i prawidłowe jego zagospodarowanie dla potrzeb społeczności lokalnych, nadając tym samym nowy charakter miejscowości[11].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27792
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 241 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rozwój ludności wg wsi w gminie. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Gminy Dygowo, 2011-02-28. [dostęp 2012-06-21].
- ↑ Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
- ↑ Historia Dygowa. [dostęp 2010-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].
- ↑ ks. Dominik Kubicki: Gotyckie świątynie powiatów koszalińskiego i kołobrzeskiego. Pelplin: Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 134-135. ISBN 83-88935-01-1.
- ↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A). nid.pl, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).
- ↑ Skarb - Rasel Dygowo [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-03-12].
- ↑ ima: Urbaniści chwalą Plac Wolności w Dygowie. Głos Koszaliński, 12 listopada 2010. [dostęp 2010-11-13].