Dmitrij Kabalewski

Dmitrij Kabalewski
Дмитрий Борисович Кабалевский
Imię i nazwisko	Dmitrij Borisowicz Kabalewski
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1904 ; Sankt-Petersburg
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1987 ; Moskwa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, kompozytor
	Odznaczenia
	;
	Strona internetowa

Dmitrij Borisowicz Kabalewski (ros. Дмитрий Борисович Кабалевский; ur. 17 grudnia^?/30 grudnia 1904 w Sankt-Petersburgu, zm. 14 lutego 1987 w Moskwie) – rosyjski pianista i kompozytor.

Życiorys

Studia muzyczne rozpoczął w 1918 roku w moskiewskiej Szkole Muzycznej im. Skriabina. Kompozycji uczył się u S. Wasilenki i G. Catoire’a. Później wstąpił do Konserwatorium Moskiewskiego, gdzie był uczniem Nikołaja Miaskowskiego (kompozycja) i Aleksandra Goldenweisera (fortepian). Wkrótce po ukończeniu konserwatorium rozpoczął pracę pedagogiczną (jako profesor kompozycji w konserwatorium moskiewskim).

Kabalewski należy – obok Prokofjewa, Szostakowicza i Chaczaturiana – do najpopularniejszych kompozytorów radzieckich. Niekiedy bliski ich muzyce, w istocie pozostał jednak indywidualny w specyficznym, groteskowym humorze, w żywości pulsu rytmicznego, prostocie i klarowności faktury, a zarazem plastyczności tematów melodycznych, niekiedy w osobliwej dysonansowości. Kabalewski jest w swoich kompozycjach oszczędny, posługuje się fakturą przejrzystą i prostą tematyką.

Reprezentant stylu neoklasycznego, nawiązującego do twórczości Prokofjewa i Rachmaninowa. Pisał symfonie, poematy symfoniczne, opery, utwory kameralne i fortepianowe, ale największą popularnością cieszą się jego koncerty: fortepianowe, wiolonczelowe i skrzypcowy. Ważny dział jego twórczości stanowią drobne utwory fortepianowe przeznaczone dla dzieci, wydane również w Polsce^[1], popularne, należące do repertuaru adeptów sztuki pianistycznej.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[2].

Wybrana muzyka filmowa

Odznaczenia i nagrody

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (27 grudnia 1974)
Order Lenina (czterokrotnie – 29 grudnia 1964, 1971, 27 grudnia 1974 i 29 grudnia 1984)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (14 października 1966)
Order „Znak Honoru” (1 czerwca 1940)
Nagroda Leninowska (1972)
Nagroda Stalinowska (trzykrotnie – 1946, 1949 i 1951)
Nagroda Państwowa ZSRR (1980)
Nagroda Leninowskiego Komsomołu (1984)

I medale.

Przypisy

↑ Dmitrij BorisovičD.B. Kabalevskij Dmitrij BorisovičD.B., StanisławaS. Raube StanisławaS., Utwory wybrane: z op. 27: na fortepian, Wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1988, s. 1, ISBN 978-83-224-1166-7 [dostęp 2023-07-27] .
↑ Новодевичье кладбище. Кабалевский Дмитрий Борисович (1904-1987)

Bibliografia

Dmitry Kabalevsky [online], allmusic.com [dostęp 2013-05-13] (ang.).
http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=11251 (ros.)

[1] Dmitrij BorisovičD.B. Kabalevskij Dmitrij BorisovičD.B., StanisławaS. Raube StanisławaS., Utwory wybrane: z op. 27: na fortepian, Wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1988, s. 1, ISBN 978-83-224-1166-7 [dostęp 2023-07-27] .

[2] Новодевичье кладбище. Кабалевский Дмитрий Борисович (1904-1987)

[1]

[2]