Boris Własienko
Boris Pietrowicz Własienko, ros. Борис Петрович Власенко (ur. 1921 lub 1923 w Mohylewie, zm. w 2003 w Palm Harbor) – oficer Rosyjskiej Narodowej Armii Wyzwoleńczej, tłumacz i oficer łącznikowy szkoły oficerskiej przy 1 Wschodnim Pułku Zapasowym "Środek", a następnie adiutant gen. Wiktora I. Malcewa podczas II wojny światowej, emigracyjny duchowny prawosławny.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| proboszcz soboru Przemienienia Pańskiego w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku | |
| Okres sprawowania |
lata 80. XX wieku |
| Wyznanie |
prawosławie |
| Kościół | |
| Prezbiterat | |
Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r., został zmobilizowany do Armii Czerwonej. Otrzymał stopień podporucznika. Dostał się do niewoli niemieckiej. Na pocz. 1942 r. podjął współpracę z Niemcami. W Berlinie zaprzyjaźnił się z pułkownikiem Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA) Konstantinem G. Kromiadim. Po ukończeniu kursu tłumaczy wraz z płk. K. G. Kromiadim wiosną 1942 r. został w stopniu Sonderführera wysłany na front wschodni. Wstąpił do Rosyjskiej Narodowej Armii Wyzwoleńczej (RNNA). Służył w 4 batalionie płk. A. N. Wysockiego (Kobzewa). Po rozformowaniu RNNA na pocz. 1943 r., został tłumaczem i oficerem łącznikowym szkoły oficerskiej przy 1 Wschodnim Pułku Zapasowym "Środek" w Bobrujsku. W maju 1943 r. przeszedł do nowo utworzonej szkoły wojsk wschodnich w Mariampolu. Jesienią 1943 r. w stopniu podporucznika został adiutantem gen. Wiktora I. Malcewa. W lutym 1945 r. awansował na porucznika. W ostatnich tygodniach wojny na prośbę gen. W. I. Malcewa przewiózł jego żonę na obszary zajęte przez wojska amerykańskie. Uniknął deportacji do ZSRR. Zamieszkał w zachodnich Niemczech. Następnie wyjechał do Brazylii, a potem do USA. W 1963 r. ukończył seminarium duchowne Św. Włodzimierza, zostając duchownym Kościoła Prawosławnego w Ameryce. Został protojerejem. W latach 1968–1970 był proboszczem cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Binghamton. Uczył języka rosyjskiego w miejscowych szkołach średnich i na uniwersytecie stanowym. Od 1977 r. działał w Kongresie Rosyjskich Amerykanów. Przewodniczył oddziałowi na Florydzie. W 1981 r. wybrano go członkiem Rady Dyrektorów Kongresu. Współuczestniczył w ufundowaniu pomnika A. P. Dementiewa-Demensu, założyciela miasteczka Saint-Pitersburg. W latach 80. był proboszczem soboru Przemienienia Pańskiego w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku. Organizował miejscowe uroczystości 1000-lecia chrztu Rusi. Od 1995 r. mieszkał w Mainland w stanie New Jersey, zaś od 2000 r. w Palm Harbor na Florydzie.