Białorzytka maskowa

Białorzytka maskowa
	Oenanthe melanoleuca
	(Güldenstädt, 1775)
	; Samiec – forma ciemnogardła
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	muchołówkowate
Podrodzina	kląskawki
Rodzaj	Oenanthe
Gatunek	białorzytka maskowa
Synonimy
	Muscicapa melanoleuca Güldenstädt, 1775; Oenanthe hispanica melanoleuca (Güldenstädt, 1775); Oenanthe melanoleuca melanoleuca (Güldenstädt, 1775); Saxicola xanthomelaena Ehrenberg & Hemprich, 1833; Oenanthe hispanica xanthomelaena (Ehrenberg & Hemprich, 1833);
	Muscicapa melanoleuca Güldenstädt, 1775; Oenanthe hispanica melanoleuca (Güldenstädt, 1775); Oenanthe melanoleuca melanoleuca (Güldenstädt, 1775); Saxicola xanthomelaena Ehrenberg & Hemprich, 1833; Oenanthe hispanica xanthomelaena (Ehrenberg & Hemprich, 1833);
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Białorzytka maskowa^[2] (Oenanthe melanoleuca) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).

Systematyka

Gatunek ten został niedawno wydzielony z białorzytki rdzawej (O. hispanica), choć niektórzy autorzy nadal traktują ten takson jako podgatunek^[2]^[3]. Jest to gatunek monotypowy^[4].

Występowanie

W sezonie lęgowym zamieszkuje południową i południowo-wschodnią Europę (Włochy, Bałkany, Turcja), Bliski Wschód^[3] i południowo-zachodni Kazachstan^[4]^[5]. Zimuje w Afryce – w środkowym i wschodnim Sahelu oraz w północno-wschodniej części kontynentu^[5].

Morfologia

Gatunek bardzo podobny do białorzytki rdzawej, również jak ona występuje w dwóch odmianach barwnych, pospolitsza jest u tego gatunku forma ciemnogardła niż jasnogardła^[3]. U samca wierzch, kark, ciemię, czoło i spód białe, czasami z delikatnym rdzawym nalotem na piersi i wierzchu. Skrzydła czarne^[3]. U formy ciemnogardłej cała twarz czarna, natomiast u jasnogardłej odmiany gardło jest białe^[3]. Samica brązowa z jaśniejszym płowym spodem i ciemniejszymi skrzydłami oraz rysunkiem na twarzy^[3]. Młode w 1. roku swojego życia podobne do samicy, ale gardło jasne, a skrzydła jasno obrzeżone (pióra pozostałe po szacie juwenalnej)^[3].

Tryb życia

Słabo poznany.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e D.D. Lepage D.D., Eastern Black-eared Wheatear [online] [dostęp 2024-02-09] (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 – kląskawki (wersja: 2024-01-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-09].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LarsL. Svensson LarsL. i inni, Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, Wydanie III zaktualizowane, Przewodnik Collinsa, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 296–297, ISBN 978-83-7763-647-3 [dostęp 2023-12-31] .
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2024-02-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Handbook of the Birds of the World. Josep del Hoyo, Andrew Elliott & D.A. Christie (red.). T. 10: Cuckoo-shrikes to Thrushes. Barcelona: Lynx Edicions, 2005, s. 801. ISBN 84-87334-72-5. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[avibase-1] D.D. Lepage D.D., Eastern Black-eared Wheatear [online] [dostęp 2024-02-09] (ang.).

[mk-2] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 – kląskawki (wersja: 2024-01-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-09].

[:0-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g LarsL. Svensson LarsL. i inni, Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, Wydanie III zaktualizowane, Przewodnik Collinsa, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 296–297, ISBN 978-83-7763-647-3 [dostęp 2023-12-31] .

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2024-02-09]. (ang.).

[HBW-5] Handbook of the Birds of the World. Josep del Hoyo, Andrew Elliott & D.A. Christie (red.). T. 10: Cuckoo-shrikes to Thrushes. Barcelona: Lynx Edicions, 2005, s. 801. ISBN 84-87334-72-5. (ang.).

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]