Bernard Higl

Bernard Higl (ur. 27 marca 1908 w Srpskim Mileticiu, zm. 2 kwietnia 1982 w Heilbronnie) – jugosłowiański i chorwacki trener piłkarski, także piłkarz, występujący na pozycji prawego obrońcy. Jego ojciec pochodził z Chorwacji, a matka z Serbii, z miejscowości Srpski Miletić, w której się osiedlili.

Bernard Higl

Бернард Хигл

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1908 Srpski Miletić
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1982 Heilbronn
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1926–1931 NK Srpski Miletić 1931–1940 Građanski Zagrzeb
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1934–1939 Jugosławia 24 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1944 Chorwacja 1948 Ličanin Zagrzeb 1949 Ferraria Zagrzeb 1949–1952 Dinamo Zagrzeb 1953–1955 Velež Mostar 1953–1955 Jugosławia B 1955–1956 Proleter Osijek 1958–1960 Stuttgarter Kickers 1960–1963 FC Heilbronn

Życiorys

Jeden z najlepszych obrońców w historii jugosłowiańskiej piłki. Zaczynał w klubie z rodzinnego miasta – NK Srpski Miletić, a dostawszy się na studia w Zagrzebiu, zaczął występy w Gradjanskim Zagrzeb, gdzie grał w latach 1931–1940. Początkowo grał na środkowej obronie, jednak z czasem został przez trenera przesunięty na prawą stronę formacji defensywnej. W barwach Gradjanskiego zdobył dwa tytuły mistrzowskie – w roku 1937 i 1940. Po wojnie został trenerem piłkarskim, trenował w latach 1950–1952 zespół Dinama Zagrzeb.

• NK Srpski Miletić, 1926–1931
• Gradjanski Zagrzeb, 1931–1940

Higl wystąpił w 15 spotkaniach reprezentacji miasta Zagrzebia (w latach 1931–1938), a w reprezentacji Jugosławii wystąpił 24 razy. W reprezentacji zadebiutował 18 marca 1934 w rozgrywanym w Sofii meczu przeciwko Bułgarii wygranym przez Jugosłowian 2:1. Ostatnim meczem w reprezentacji był mecz rozgrywany 26 lutego 1939 w Berlinie przeciwko Niemcom przegranym przez Jugosławię 2:3. Higl zdobył w tym spotkaniu bramkę samobójczą, która zadecydowała o zwycięstwie Niemców.

Higl w roku 1943 wyemigrował do Niemiec. Był jednym z piłkarzy Gradjanskiego, którzy kolaborowali z faszystowskim reżimem Ante Pavelicia. W klasyfikacji występów w reprezentacji Jugosławii, znajduje się na wspólnej pozycji z Franjo Glaserem i Frane Matošiciem.

• 1. 18 marca 1934, Sofia, Bułgaria – Jugosławia 1:2
• 2. 1 kwietnia 1934, Belgrad, Jugosławia – Bułgaria 2:3
• 3. 17 czerwca 1935, Sofia, Jugosławia – Rumunia 2:0
• 4. 20 czerwca 1935, Sofia, Jugosławia – Grecja 6:1
• 5. 24 czerwca 1935, Sofia, Bułgaria – Jugosławia 3:3
• 6. 18 sierpnia 1935, Katowice, Polska – Jugosławia 2:3
• 7. 6 września 1935, Belgrad, Jugosławia – Czechosłowacja 0:0
• 8. 10 maja 1936, Bukareszt, Rumunia – Jugosławia 3:2
• 9. 12 lipca 1936, Stambuł, Turcja – Jugosławia 3:3
• 10. 6 września 1936, Belgrad, Jugosławia – Polska 9:3
• 11. 13 grudnia 1936, Paryż, Francja – Jugosławia 1:0
• 12. 9 maja 1937, Budapeszt, Węgry – Jugosławia 1:1
• 13. 6 czerwca 1937, Belgrad, Jugosławia – Belgia 1:1
• 14. 1 sierpnia 1937, Belgrad, Jugosławia – Turcja 3:1
• 15. 6 września 1937, Belgrad, Jugosławia – Rumunia 2:1
• 16. 3 października 1937, Praga, Czechosłowacja – Jugosławia 5:4
• 17. 10 października 1937, Warszawa, Polska – Jugosławia 4:0
• 18. 3 kwietnia 1938, Belgrad, Jugosławia – Polska 1:0
• 19. 8 maja 1938, Bukareszt, Rumunia – Jugosławia 0:1
• 20. 22 maja 1938, Genua, Włochy – Jugosławia 4:0
• 21. 25 maja 1938, Bruksela, Belgia – Jugosławia 2:2
• 22. 28 maja 1938, Zagrzeb, Jugosławia – Czechosłowacja 1:3
• 23. 25 września 1939, Warszawa, Polska – Jugosławia 4:4
• 24. 26 lutego 1939, Berlin, Niemcy – Jugosławia 3:2