Franjo Glaser
Franjo Glaser (serb. Фрањо Глазер, ur. 7 stycznia 1913 w Sarajewie, zm. 1 marca 2003 w Zagrzebiu) – jugosłowiański piłkarz narodowości chorwackiej występujący na pozycji bramkarza, reprezentant Jugosławii (1933–1940) i Chorwacji (1940–1944), trener piłkarski.
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
W swojej karierze wywalczył czterokrotnie mistrzostwo Jugosławii, trzykrotnie mistrzostwo Chorwacji oraz dwukrotnie Puchar Jugosławii[1][2][3]. Jako jedyny piłkarz w historii wywalczył tytuł mistrza Jugosławii zarówno przed i po II wojnie światowej[1][2]. Słynął z brawurowej gry na przedpolu i skutecznego bronienia rzutów karnych[2][4]. Przez magazyn piłkarski „Kicker” został ogłoszony jednym z trzech najlepszych przedwojennych bramkarzy świata obok Ricardo Zamory i Františka Plánički[2].
Kariera klubowa
edytujGlaser urodził się w Sarajewie w chorwackiej rodzinie. W wieku 15 lat zaczął grać w lokalnym klubie FK Hajduk[1][3]. Później przeszedł do zespołu ŠK Slavija Osijek, gdzie spędził 3 lata[3]. Po odbyciu służby wojskowej w połowie lat 30. został dołączony do BSK Beograd, z którym zdobył dwa tytuły mistrza Jugosławii oraz Puchar Jugosławii (1934)[1][3]. W 1937 roku przeszedł do klubu Građanski Zagrzeb[3]. Jego zespół zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonie 1939/40 oraz mistrzostwo Chorwacji w sezonach 1939/40, 1941 i 1943[1]. Zagrał łącznie 623 mecze w barwach Građanskiego[1]. Po utworzeniu SFRJ grał w zespole FK Partizan, z którym wywalczył w sezonie 1946/47 mistrzostwo i Puchar Jugosławii[1][3]. W 1949 roku zakończył karierę zawodniczą[1][3].
Kariera reprezentacyjna
edytujGlaser wystąpił 35 razy w reprezentacji Jugosławii oraz łącznie 11 razy w drużynie narodowej Banowiny Chorwacji i następnie Niepodległego Państwa Chorwackiego[1][3].
Kariera trenerska
edytujPracę jako trener rozpoczął w 1945 roku, wciąż będąc czynnym piłkarzem, kiedy został grającym szkoleniowcem FK Partizan. W latach 1947–1949 łączył grę w piłkę nożną z obowiązkami trenera SD Kvarner i Mornar Split. W dalszej części kariery prowadził inne kluby z SFRJ, m.in. NK Zagreb, Borac Banja Luka i Velež Mostar oraz austriacki zespół Austria Klagenfurt[3].
Proces karny
edytuj2 czerwca 1936, podczas wypoczynku z piłkarzami BSK Beograd nad brzegiem Sawy, wepchnął swojego przyjaciela Radomira Stokicia do wody, wiedząc, że ten nie umie pływać, co spowodowało jego utonięcie[2][4]. Podczas procesu sądowego pod naporem zeznań świadków przyznał się do winy[2][4]. Został skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności za nieumyślne spowodowanie śmierci[2][4]. Z niewyjaśnionych przyczyn nie odbył zasądzonej kary[2][4].
Sukcesy
edytuj- BSK Beograd
- Građanski Zagrzeb
- FK Partizan
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Glaser Franjo [online], reprezentacija.rs [dostęp 2022-07-11] (serb.).
- ↑ a b c d e f g h Michał Kołkowski, Zbrodnia bez kary. Jak legendarny bramkarz utopił swojego kumpla [online], weszlo.com, 4 kwietnia 2020 [dostęp 2022-07-11] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i Miroslav Krleža, Nogometni leksikon: Glaser, Franjo [online], nogomet.lzmk.hr [dostęp 2022-07-11] (chorw.).
- ↑ a b c d e The dark history of Croatian goalkeeping legend Franjo Glaser [online], beyondthelastman.com, 28 marca 2018 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
Uwagi
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Franjo Glaser
- Franjo Glaser w bazie HRnogomet.com (chorw.)
- Franjo Glaser w bazie National Football Teams (ang.)