Bayan Ko
Bayan Ko – filipińska pieśń patriotyczna[1].
Została skomponowana jako kundiman czyli tradycyjna, filipińska pieśń miłosna w 1928 roku[2]. Za twórcę jej muzyki uznaje się Constancio de Guzmana, za autora jej słów natomiast Jose Corazon de Jesus[1][3]. Stanowi przy tym tłumaczenie pieśni napisanej pierwotnie w języku hiszpańskim przez Jose Alejandrino, generała oraz uczestnika rewolucji filipińskiej[4][5]. Nacjonalistyczna w swym wydźwięku, szybko wpisała się w antykolonialne nastroje żywe na archipelagu w okresie rządów amerykańskich[6]. Nawiązuje swym przesłaniem do wcześniejszych utworów tego typu, w tym Tanikalang Guinto, Hindi Aco Patay, Kahapon i Ngayon at Bukas. Porównuje ojczyznę do pięknego ptaka uwięzionego w klatce, przyciągającego przy tym obcokrajowców do swoich brzegów[1].
Właściwie natychmiast po powstaniu zdobyła znaczną popularność[7]. Nagrodzona złotym medalem na wystawie międzynarodowej w Paryżu[8]. Na trwale wpisała się w zbiorową pamięć Filipińczyków. Regularnie wykorzystywana była podczas antyrządowych protestów w okresie stanu wojennego (1972-1981)[9]. Z uwagi na swą powszechną rozpoznawalność bywała też wplatana w ówczesną rządową propagandę. Uwzględniona została zatem na przykład w zbiorze Mga Awit ng Bagong Lipunan, sfinansowanym ze środków publicznych przez reżim Ferdinanda Marcosa. Silne konotacje polityczne oraz użyteczność jako narzędzie do krytyki elit politycznych zachowała także po przywróceniu demokracji, w tym za rządów prezydentów Josepha Estrady i Glorii Macapagal-Arroyo. Śpiewano ją podczas procesji pogrzebowej Corazon Aquino, jak również w momencie w którym jej syn Benigno Aquino III rozpoczynał urzędowanie na stanowisku filipińskiej głowy państwa[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d V. Almario: Báyan Ko. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-07-14]. (tagalski).
- ↑ V. Almario: Constancio De Guzman. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-07-14]. (tagalski).
- ↑ V. Almario: Jose Alejandrino. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-07-15]. (tagalski).
- ↑ Bayan Ko. [w:] Taytay ni Juan [on-line]. taytaynijuan.me. [dostęp 2024-07-15]. (tagalski).
- ↑ V. Almario: Jose Corazon de Jesus. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-07-14]. (tagalski).
- ↑ Maceda 2008 ↓, s. 53.
Bibliografia
edytuj- Raul Casantusan Navarro. Ang Musika sa Pilipinas: Pagbuo ng Kolonyal na Polisi, 1898-1935. „Humanities Diliman: A Philippine Journal of Humanities”. 2 (1), s. 45–68, 2001. University of the Philippines Diliman. ISSN 1655-1532. (tagalski).
- Diskurso ng Katipunan sa Kaginhawahan: Pag-ugat at Pagyabong ng mga Kilusang Panlipunan. W: Teresita Gimenez Maceda: Ginhawa, Dalamhati, Kapalaran: Essays on Well Being, Opportunity/Destiny, and Anguish. Consuelo J. Paz (red.). Quezon City: University of the Philippines Press, Diliman, 2008. ISBN 978-971-542-556-8.