Augustyn Działyński
Augustyn Działyński herbu Ogończyk (ur. 1715, zm. 13 maja 1759) – wojewoda kaliski od 1750, kawaler Orderu Orła Białego 1753.
| |
 Ogończyk | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Marianna Potulicka |
| Żona | |
| Odznaczenia | |
| |
Syn Józefa i Marianny Potulickiej, prawnuk Zygmunta.
Dziedzic majątku w Pakości, Kórniku, Kościelcu, Działyniu, Konarzewie, Sokołowie, właściciel folwarku w Zakrzewiu.
Starosta nakielski od 1735, podkomorzy wschowski w latach 1742–1743, wojewoda kaliski od 1750 do 1758. Za zasługi dla ojczyzny został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1753 roku w Dreźnie. Pogrzeb odbył się 1 czerwca 1759[1].
Marszałek sejmiku, poseł województwa poznańskiego i kaliskiego na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 roku[2].
Augustyn Działyński z małżeństwa z Anną Radomnicką miał cztery córki i dwóch synów: Ignacego i Ksawerego.
Przypisy
edytuj- ↑ B. Roszkowski, Widok żałobny dwóch znakomitych pogrzebów, Poznań 1762.
- ↑ Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 217.
Bibliografia
edytuj- W. Konopczyński, Działyński Augustyn, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 6, Kraków 1948, s. 78-79.