Antoni Dydycz

polski duchowny katolicki, biskup

Antoni Pacyfik Dydycz (ur. 24 sierpnia 1938 w Serpelicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, kapucyn, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, biskup diecezjalny drohiczyński w latach 1994–2014, od 2014 biskup senior diecezji drohiczyńskiej.

Antoni Dydycz
Ilustracja
Antoni Dydycz (2010)
Populus Tuus – hereditas Tua
Lud Twój – dziedzictwem Twoim
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1938
Serpelice

Biskup diecezjalny drohiczyński
Okres sprawowania

1994–2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

kapucyni

Śluby zakonne

26 sierpnia 1961

Prezbiterat

29 czerwca 1963

Nominacja biskupia

20 czerwca 1994

Sakra biskupia

10 lipca 1994

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Grobu Świętego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

10 lipca 1994

Miejscowość

Drohiczyn

Miejsce

katedra drohiczyńska

Konsekrator

Józef Kowalczyk

Współkonsekratorzy

Stanisław Szymecki
Francesco Gioia

Życiorys

edytuj

Urodził się 24 sierpnia 1938 w Serpelicach w rodzinie Michała i Janiny z d. Adamiuk[1]. Naukę w szkole średniej odbył w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Lublinie i w Niższym Seminarium Duchownym w Nowym Mieście nad Pilicą[2]. Egzamin dojrzałości zdał w trybie zaocznym w 1957 w III Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Krakowie[2][3]. W 1954 wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Łomży[4]. W zakonie otrzymał imię Pacyfik[3]. W latach 1957–1963 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Kapucynów w Łomży. Śluby wieczyste złożył 26 sierpnia 1961 w Nowym Mieście nad Pilicą. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1963 w kościele ojców kapucynów pw. Matki Bożej Bolesnej w Łomży biskup diecezjalny łomżyński Czesław Falkowski[4][5]. Od 1963 studiował na Wydziale Socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[4]. W 1994 na podstawie dysertacji Dzieje Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów na Litwie (od wieku XVIII do roku 1993) uzyskał na Wydziale Historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii[2][6].

Od 1963 był katechetą w Lublinie. W latach 1967–1976 pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w Białej Podlaskiej[2]. W latach 1967–1976 pełnił funkcję gwardiana klasztoru kapucynów w Białej Podlaskiej. Od 1976 do 1982 był przełożonym warszawskiej prowincji kapucynów[4]. Objął członkostwo w Konsulacie Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce i został jej przewodniczącym. W Episkopacie Polski został członkiem komisji ds. świeckich oraz duszpasterstwa ogólnego. Był też przewodniczącym Konferencji Przełożonych Franciszkańskich[3]. W latach 1982–1994 pracował w Rzymie jako generalny definitor zakonu[4][3]. Zajmował się sprawami zakonnymi w krajach socjalistycznych. Był delegatem zakonu ds. sanktuarium w Loreto. W 1991 uczestniczył w Synodzie Biskupów w Rzymie[4].

20 czerwca 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji drohiczyńskiej. 10 lipca 1994 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry drohiczyńskiej[3]. Głównym konsekratorem był arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami Stanisław Szymecki, arcybiskup metropolita białostocki, i arcybiskup Francesco Gioia, kapucyn[3][5]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Populus Tuus – hereditas Tua” (Lud Twój – dziedzictwem Twoim)[7]. Przeprowadził I Synod Diecezji Drohiczyńskiej. Utworzył dom św. Antoniego dla księży emerytów i muzeum diecezjalne. Doprowadził do powstania Domu Miłosierdzia i rozbudowy gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Ustanowił diecezjalne ruchy i stowarzyszenia katolickie: Akcję Katolicką, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Apostolat Maryjny, Rodziny Nazaretańskie, Armata Bianca. Przyczynił się także do utworzenia Drohiczyńskiego Towarzystwa Naukowego, Inicjatywy Antynarkotykowej i Młodzieżowego Ośrodka Ekumenicznego[2][8]. 29 marca 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego diecezji drohiczyńskiej[9][10].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcje przewodniczącego Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie i wiceprzewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Łącznie przez 14 lat był przewodniczącym Komisji ds. Trzeźwości, a następnie Zespołu ds. Apostolstwa Trzeźwości. Został ponadto członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy oraz Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[2]. Z upoważnienia Episkopatu Polski został koordynatorem przygotowań do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego męczenników Wschodu (kapelanów wojskowych zamordowanych na Wschodzie, w tym ofiar zbrodni katyńskiej)[11].

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

W 2008 prezydent RP Lech Kaczyński „w uznaniu wybitnych zasług dla Kościoła w Polsce i za działalność społeczną na rzecz polskich rodzin” nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[12]. W 2011 został przyjęty w poczet członków Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[13].

W 2023 otrzymał medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”[14].

Nadano mu tytuł honorowego obywatela: Drohiczyna (2002)[15], Białej Podlaskiej (2008)[16], gminy Korytnica (2009)[17], Węgrowa (2011)[18], Sokołowa Podlaskiego (2012)[19], gminy Wyszki (2013)[20] i gminy Sarnaki (2019)[21]. Został także udekorowany medalami „Zasłużony dla Powiatu Bielskiego” (2014)[22] i „Zasłużony dla Miasta Bielsk Podlaski” (2019)[23].

W 2002 został uhonorowany Medalem Polonia Mater Nostra Est[2]. Został laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego za rok 2012[24], w 2013 nagrody im. św. Brata Alberta Chmielowskiego[25], a w 2022 nagrody Feniks Specjalny Stowarzyszenia Wydawców Katolickich[26]. W 2010 otrzymał statuetkę „Sursum Corda”, nagrodę przyznawaną za promowanie tygodnika katolickiego „Niedziela[27], a w 2013 Platynowy Mikrofon Katolickiego Radia Podlasie w kategorii wkład w rozwój regionu[28].

Przypisy

edytuj
  1. Nota biograficzna Antoniego Dydycza na stronie diecezji drohiczyńskiej. drohiczynska.pl. [dostęp 2023-11-01].
  2. a b c d e f g Złoty Jubileusz 50 lecia Kapłaństwa Księdza Biskupa Antoniego Pacyfika Dydycza Pasterza Diecezji Drohiczyńskiej. drohiczynska.pl (arch.). [dostęp 2023-11-01].
  3. a b c d e f 74 urodziny biskupa drohiczyńskiego Antoniego Dydycza. drohiczynska.pl (arch.). [dostęp 2023-11-01].
  4. a b c d e f Drohiczyn: 15 lat posługi biskupiej bp. Antoniego Dydycza. ekai.pl (arch.), 2009-06-28. [dostęp 2018-04-25].
  5. a b Antoni Dydycz. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-12]. (ang.).
  6. Antoni Dydycz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-08-23].
  7. Antoni Dydycz na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-17].
  8. Drohiczyn: 15-lecie posługi bp. Dydycza w diecezji. ekai.pl (arch.), 2009-02-22. [dostęp 2018-04-25].
  9. Rinuncia del Vescovo di Drohiczyn (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-03-29. [dostęp 2014-03-29]. (wł.).
  10. Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim. episkopat.pl (arch.), 2014-03-29. [dostęp 2016-07-29].
  11. Bp Antoni Pacyfik Dydycz na UKSW: Ratowanie pamięci o męczennikach Wschodu (konwersatorium o kapelanach wojskowych zamordowanych na Wschodzie). ordynariat.wp.mil.pl, 2012-06-06. [dostęp 2018-01-01].
  12. M.P. z 2008 r. nr 94, poz. 810. [dostęp 2013-08-12].
  13. J. Bielecki. Bożogrobcy na ziemiach polskich (1163–2013). „Częstochowskie Studia Teologiczne”. Nr XLI, s. 21, 2013. Częstochowa: Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”. ISSN 0137-4087. [dostęp 2023-09-15]. 
  14. Bp Antoni Pacyfik Dydycz odznaczony medalem MEiN. ekai.pl, 2023-08-25. [dostęp 2023-11-21].
  15. Drohiczyn: Trzecia rocznica pobytu Ojca Świętego. ekai.pl (arch.), 2002-06-10. [dostęp 2018-04-25].
  16. Uchwała nr XXII/51/08 Rady Miasta Biała Podlaska. umbialapodlaska.bip.lubelskie.pl, 2008-08-25. [dostęp 2015-01-22].
  17. Bp Dydycz honorowym obywatelem gminy Korytnica – obchody 590-lecia miejscowości. ekai.pl, 2009-11-15. [dostęp 2021-01-05].
  18. Uchwała Nr IX/45/2011 Rady Miejskiej Węgrowa. archiwum-bip.wegrow.com.pl, 2011-07-08. [dostęp 2023-11-01].
  19. Uchwała Nr XII/74/2012 Rady Miejskiej w Sokołowie Podlaskim. bip.sokolowpodl.pl, 2012-02-29. [dostęp 2023-11-01].
  20. Uchwała nr XVIII/215/13 Rady Gminy Wyszki. ugwyszki.bip.podlaskie.pl, 2013-03-27. [dostęp 2013-08-12].
  21. Uchwała Nr XIV/79/2019 Rady Gminy w Sarnakach. e-bip.pl, 2019-10-19. [dostęp 2023-11-01].
  22. Bp Dydycz odznaczony medalem „Zasłużony dla Powiatu Bielskiego”. ekai.pl (arch.), 2014-01-11. [dostęp 2018-04-25].
  23. Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup dr Antoni Pacyfik Dydycz. umbielskpodlaski.pl. [dostęp 2023-11-01].
  24. Bp Dydycz laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. podlasie24.pl, 2013-05-23. [dostęp 2013-08-12].
  25. Bp Antoni Dydycz otrzymał nagrodę im. św. Brata Alberta Chmielowskiego. ekai.pl (arch.), 2013-12-11. [dostęp 2018-04-25].
  26. Nagroda Feniks 2022 – wyniki. swk.pl. [dostęp 2022-12-06].
  27. M. Frukacz: Bp A. Dydycz na pielgrzymce „Niedzieli”. niedziela.pl (arch.), 2010-09-18. [dostęp 2018-04-25].
  28. Platynowy Mikrofon dla Biskupa Antoniego Dydycza. radiopodlasie.pl, 2013-06-13. [dostęp 2013-08-12].

Linki zewnętrzne

edytuj