Andrzej Suski
Andrzej Wojciech Suski[1] (ur. 24 grudnia 1941 w Płocku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy płocki w latach 1986–1992, biskup diecezjalny toruński w latach 1992–2017, od 2017 biskup senior diecezji toruńskiej.
 Andrzej Suski (2008) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1941 | ||
| Biskup diecezjalny toruński | |||
| Okres sprawowania |
1992–2017 | ||
| Biskup pomocniczy płocki | |||
| Okres sprawowania |
1986–1992 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
13 czerwca 1965 | ||
| Nominacja biskupia |
12 sierpnia 1986 | ||
| Sakra biskupia |
4 października 1986 | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
4 października 1986 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Płock | ||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Życiorys
edytujUrodził się 24 grudnia 1941 w Płocku. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego w Płocku[2]. W latach 1959–1965 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku[3]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 13 czerwca 1965 w kościele św. Bartłomieja w Płocku miejscowy biskup pomocniczy Piotr Dudziec[3][1]. Skierowany na studia specjalistyczne do Rzymu, w latach 1965–1967 kształcił się w zakresie teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, następnie w latach 1967–1970 w zakresie Pisma Świętego w Papieskim Instytucie Biblijnym. Studia na obydwu uczelniach ukończył ze stopniami licencjata. W 1973 uzyskał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim doktorat z teologii. W 1974 w Papieskim Instytucie Biblijnym przygotowywał pracę doktorską z zakresu Pisma Świętego[3].
W 1973 został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, Soborowym Studium Teologiczno-Pastoralnym Diecezji Płockiej, a także prowadzącym zajęcia z przedmiotów biblijnych na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1975 został profesorem Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. W 1984 objął funkcję wicerektora, a w 1986 rektora tego seminarium. Od 1975 był wicedyrektorem Soborowego Studium Teologiczno-Pastoralnego Diecezji Płockiej. W 1976 został adiunktem w Katedrze Biblistyki Wydziału Teologicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[3]. W 1974 został mianowany cenzorem ksiąg kościelnych. W 1985 otrzymał godność kapelana honorowego Ojca Świętego[3].
12 sierpnia 1986 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji płockiej ze stolicą tytularną Pulcheriopolis[3][1]. Święcenia biskupie otrzymał 4 października 1986 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku[3]. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski[3], w asyście Zygmunta Kamińskiego, biskupa koadiutora płockiego, i Juliusza Paetza, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa z hymnu do krzyża Chrystusa: „Spes mea unica” (Nadzieja moja jedyna)[3]. W diecezji płockiej zajmował się sprawami: Wyższego Seminarium Duchownego, Niższego Seminarium Duchownego, Studium Soborowego, Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, Wydawnictwa Diecezjalnego, Biblioteki Diecezjalnej, Archiwum Diecezjalnego oraz księży studentów[3]. W 1991 został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej Płockiej[3].
19 marca 1992 Jan Paweł II przeniósł go na urząd biskupa diecezjalnego nowo utworzonej, na mocy bulli Totus Tuus Poloniae populus, diecezji toruńskiej[2][3]. 25 marca 1992 kanonicznie objął diecezję, a 31 maja 1992 odbył ingres do katedry św. Jana Ewangelisty i św. Jana Chrzciciela w Toruniu[3]. W 1993 utworzył Wyższe Seminarium Duchowne w Toruniu[2]. Przyczynił się do powstania Wydziału Teologii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika[3], w którym objął urząd wielkiego kanclerza[4]. Współorganizator cyklu konferencji Colloquia Torunensia, poświęconych współczesnym problemom teologicznym i społecznym. W swoim pierwszym dekrecie biskupim utworzył toruński oddział Caritas. Wsparł budowę Hospicjum „Światło”, Centrum Dialogu Społecznego, burs szkolnych oraz okna życia[3]. 11 listopada 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego toruńskiego[5][6]. Jednocześnie do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez następcę zlecił mu sprawowanie funkcji administratora apostolskiego diecezji[7].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji ds. Dialogu z Judaizmem. W 1996 i ponownie w 2001 był wybierany przewodniczącym Komisji Duchowieństwa[3]. W 2002 wszedł w skład Zespołu Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja[3], a w latach 2012–2018 był jego przewodniczącym[8][9]. W latach 2007–2012 był członkiem Rady Stałej[3][10]. Wszedł także w skład Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP[11]. Ponadto w 1989 został wizytatorem apostolskim wyznaczonych seminariów diecezjalnych i zakonnych w Polsce, a w 1990 dyrektorem krajowym Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce. W 1999 jako reprezentant Episkopatu Polski wziął udział w Synodzie Biskupów w Rzymie[3].
W 2000 konsekrował biskupa pomocniczego toruńskiego Józefa Szamockiego. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego pelplińskiego Wiesława Śmigla (2012), arcybiskupa Manfredonii-Vieste-San Giovanni Rotondo Franca Mosconego (2019) i nuncjusza apostolskiego w Gwinei i Mali Tymona Chmieleckiego (2019)[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujNadano mu honorowe obywatelstwa: Lubawy (1998)[3], Torunia (2009)[12], Jabłonowa Pomorskiego (2012)[13], Nowego Miasta Lubawskiego (2013)[14] i Chełmży (2017)[15]. Otrzymał ponadto tytuły honorowego obywatela województwa kujawsko-pomorskiego (2016)[16] oraz osobowości powiatu działdowskiego (2017)[17].
W 2011 został laureatem wyróżnienia „Convallaria Copernicana”, przyznanego przez Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[18]. Został odznaczony Missio Reconciliationis[3]. W 2008 został włączony do Konfraterni Zakonu Paulinów[19]. W marcu 2012 otrzymał honorowy tytuł Oblata Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela[20].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Andrzej Suski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-06-09]. (ang.).
- ↑ a b c Ksiądz biskup Andrzej Wojciech Suski – laureat wyróżnienia „Convallaria Copernicana” w 2011 r.. umk.pl. [dostęp 2013-08-11].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Nota biograficzna Andrzeja Suskiego na stronie miasta Torunia. torun.pl (arch.). [dostęp 2017-07-08].
- ↑ Przemówienie Wielkiego Kanclerza Wydziału Teologicznego UMK Księdza Biskupa Andrzeja Suskiego. „Niedziela”. Nr 49/2001 (edycja toruńska). ISSN 0208-872X. [dostęp 2018-07-10].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Toruń (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-11]. (wł.).
- ↑ Toruń: bp Wiesław Śmigiel nowym biskupem diecezjalnym. episkopat.pl, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-11].
- ↑ P. Borowski: Bp Wiesław Śmigiel nowym biskupem diecezji toruńskiej. diecezja-torun.pl, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-11].
- ↑ Wybory 359. Zebrania Plenarnego. episkopat.pl (arch.), 2012-10-05. [dostęp 2016-07-26].
- ↑ Radio Maryja ważnym narzędziem ewangelizacji. ekai.pl, 2018-03-15. [dostęp 2018-04-11].
- ↑ Nowi członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu. ekai.pl (arch.), 2012-10-03. [dostęp 2018-02-20].
- ↑ Andrzej Suski na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Uchwała nr 656/09 Rady Miasta Torunia. bip.torun.pl, 2009-10-08. [dostęp 2013-08-11].
- ↑ Uchwała Nr XXV/108/12 Rady Miejskiej Jabłonowa Pomorskiego. biuletyn.net, 2012-05-30. [dostęp 2016-11-11].
- ↑ Uchwała Nr XXXI/202/2013 Rady Miejskiej w Nowym Mieście Lubawskim. nml-um.bip-wm.pl (arch.), 2013-04-30. [dostęp 2021-11-19].
- ↑ Bp Andrzej Suski honorowym obywatelem Chełmży. diecezja-torun.pl, 2017-03-26. [dostęp 2017-03-26].
- ↑ Uchwała Nr XXV/443/16 Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego. kujawsko-pomorskie.pl, 2016-10-28. [dostęp 2016-12-25].
- ↑ Uchwała Nr XXIV/175/16 Rady Powiatu Działdowskiego. dzialdowo.starostwo.gov.pl, 2017-02-15. [dostęp 2017-03-11].
- ↑ Wyróżnienie „Convallaria Copernicana”. umk.pl. [dostęp 2013-08-11].
- ↑ S. Tomoń. Bp Andrzej Suski konfratrem Zakonu Paulinów. „Niedziela”. Nr 4/2008. s. 26. ISSN 0208-872X. [dostęp 2013-08-11].
- ↑ S. Cabała: Bp. Andrzej Suski Oblatem Redemptorystów. radiomaryja.pl (arch.), 2012-03-24. [dostęp 2018-02-20].
Linki zewnętrzne
edytuj- Andrzej Suski na stronie diecezji toruńskiej [dostęp 2012-03-25]
- Andrzej Suski na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-18].
- Andrzej Suski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-08] (ang.).