Aleksander Hild
Aleksander Bronisław Hild (ur. 2 grudnia 1895 w Żydaczowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
6 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w Żydaczowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Emila i Heleny z Rudnickich[1].
3 marca 1916 został przeniesiony do 6 pułku piechoty na stanowisko komendanta plutonu w 12. kompanii III batalionu[1]. 1 kwietnia 1916 został mianowany chorążym piechoty[2]. We wrześniu 1917, po likwidacji 6 pp, został skierowany do miejscowości Visk na Węgrzech, gdzie został zdegradowany do stopnia tytularnego sierżanta i wcielony do Armeefeldausbildungsgruppe generała Kövessa[3]. W 1918 był zastępcą porucznika Maksymiliana Kamskiego ps. „Milan”, szefa Oddziału Wyszkolenia Wojskowego Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej Nr 3 w Kijowie[4].
Służył w 35 Pułku Piechoty w Łukowie (od września 1925 w Brześciu nad Bugiem)[5]. W 1921 był przydzielony z 35 pp do 6 Armii[6], a w 1923 do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko szefa Oddziału II Sztabu[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 452. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8], a 12 kwietnia 1927 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W maju tego roku został przydzielony z 35 pp do DOK IX na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Informacyjnego[10]. W lipcu 1927 wrócił do 35 pp na stanowisko dowódcy III batalionu[11]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 52 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Złoczowie na stanowisko dowódcy I batalionu[12][13]. 4 kwietnia 1929 został przydzielony na XIII dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu, a w lipcu tego roku został przesunięty w 52 pp na stanowisko kwatermistrza[14]. W marcu 1932 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko inspektora Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w 5 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[15][16]. W kwietniu 1934 został przeniesiony na stanowisko inspektora Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Katowicach[17]. W kwietniu 1935 został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy batalionu[18], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6347[19]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[20]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[21]
- Odznaka 6 pułku piechoty Legionów (Krzyż Wytrwałości)[22]
- Srebrny Medal Waleczności 2. klasy (Austro-Węgry)[23]
- Srebrny Krzyż Zasługi Cywilnej na wstążce Medalu Waleczności (Austro-Węgry)[24]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 572.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 583.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211, 353.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 120.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 109, 227, 408.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 149.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 187.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 66, 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 210, 226.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 465.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 40.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 153.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 240.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 199.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 209.
Bibliografia
edytuj- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-25].