Albatros D.XII
Albatros D.XII – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z końca I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie. Maszyna wzięła udział w dwóch konkursach samolotów myśliwskich w Adlershof w 1918 roku, jednak nie była lepsza od konkurentów i w rezultacie nie weszła do produkcji seryjnej. D.XII był ostatnim myśliwcem firmy Albatros skonstruowanym podczas I wojny światowej.
 Pierwszy prototyp myśliwca Albatros D.XII o numerze 2210/18 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
marzec 1918 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,2 m |
| Długość |
5,78 m |
| Wysokość |
2,8 m |
| Powierzchnia nośna |
19,84 m² |
| Masa | |
| Własna |
580 kg |
| Startowa |
760 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
180 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
54 min na 8000 m |
| Pułap |
8000 m |
| Długotrwałość lotu |
1 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 km kal. 7,92 mm | |
Historia
edytujPo zbudowaniu w 1917 roku nieudanego, choć produkowanego masowo modelu D.V, zakłady Albatros-Werke GmbH usiłowały odzyskać utraconą reputację, projektując nowe typy myśliwców[1]. Jednak wysiłki konstruktorów, których rezultatem były dwupłaty D.VI, D.VII, D.IX i D.X oraz trójpłaty Dr.I i Dr.II, nie przyniosły oczekiwanych efektów – żaden z myśliwców nie został zamówiony przez Luftstreitkräfte[2]. Na początku 1918 roku powstały kolejne, nowe modele Albatrosów – napędzany silnikiem birotacyjnym D.XI oraz właśnie D.XII[3]. Ta ostatnia konstrukcja miała drewniany kadłub z płaskimi bokami zapożyczony z modelu D.X i tradycyjny napęd w postaci silnika rzędowego Mercedes D.IIIa[4][5].
Pierwszy prototyp o numerze rejestracyjnym 2210/18 został oblatany w marcu 1918 roku[4][5]. Drugi prototyp o numerze 2211/18 wyposażono w nowy silnik rzędowy BMW IIIa i niewyważone lotki, a także w podwozie Bohme z amortyzatorami pneumatycznymi[4][5]. Jego pierwszy lot odbył się w kwietniu 1918 roku[5]. Pierwszy egzemplarz Albatrosa D.XII wziął udział w drugim konkursie na samolot myśliwski w Adlershof w czerwcu 1918 roku, a drugi wystawiono do trzeciego konkursu, który odbył się w październiku[4][5]. Samolot okazał się jednak gorszy od konkurentów i nie został skierowany do produkcji seryjnej[3].
Albatros D.XII był ostatnim myśliwcem tej firmy skonstruowanym podczas I wojny światowej[4].
Opis konstrukcji i dane techniczne
edytuj
Albatros D.XII był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim konstrukcji drewnianej[4]. Długość samolotu wynosiła 5,78 metra, a rozpiętość skrzydeł 8,2 metra[4][5]. Powierzchnia nośna wynosiła 19,84 m²[4][5]. Masa pustego płatowca wynosiła 580 kg, zaś masa startowa – 760 kg[4][5]. Wysokość samolotu wynosiła 2,8 metra[5].
Napęd pierwszego prototypu stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.IIIa o mocy 132 kW (180 KM) przy 1400 obr./min, zaś drugi egzemplarz napędzany był także 6-cylindrowym, chłodzonym cieczą silnikiem rzędowym BMW IIIa o mocy 136 kW (185 KM)[4][a]. Prędkość maksymalna samolotu z silnikiem Mercedesa wynosiła 180 km/h, zaś długotrwałość lotu 1 godzinę[4][5]. Maszyna osiągała maksymalny pułap 8000 metrów w czasie 54 minut[5].
Samolot uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[5].
Uwagi
edytuj- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 265 podaje, że napęd pierwszego prototypu stanowił silnik Mercedes D.III o mocy 160 KM.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
- Tomasz J. Kowalski: Albatros D.I–D.V. Lublin: Oficyna Wydawnicza KAGERO, 2006. ISBN 83-60445-00-1.
Linki zewnętrzne
edytuj- Sylwetka samolotu Albatros D.XII w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).