98 Pułk Piechoty (II RP)
98 Pułk Piechoty (98 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Tadeusz Woleński |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Jaworowem (15–16 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie pułku
edytuj98 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną w I rzucie mobilizacji powszechnej dla rezerwowej 38 Dywizji Piechoty. Przygotowania do mobilizacji pułku trwały od czerwca do końca sierpnia 1939 roku. Mobilizacja pułku nie została ujęta w planie „W”[1].
Formowanie jednostki 98 pp rozpoczęto 31 sierpnia 1939 roku – pierwszego dnia mobilizacji powszechnej, a zakończono 6 września.
Jednostkami mobilizującymi były jednostki organizacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza:
- batalion KOP „Hoszcza” mobilizował dowództwo 98 pp, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych 98 pp, kompanię gospodarczą 98 pp, kompanię zwiadowczą 98 pp, pluton łączności 98 pp, kompanię przeciwpancerną typ II 98 pp oraz I baon 98 pp,
- batalion KOP „Ostróg” mobilizował pluton pionierów 98 pp, pluton przeciwgazowy 98 pp oraz II baon 98 pp,
- batalion KOP „Dederkały” mobilizował III baon 98 pp[2].
Organizacja wojenna i obsada personalna 98 pp
edytuj| Organizacja wojenna i obsada personalna 98 pp we wrześniu 1939 roku[3][4] | ||
|---|---|---|
| Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Uwagi |
| dowódca pułku | ppłk piech. Tadeusz Woleński | |
| adiutant | kpt. piech. Józef Krasucki | †1940 Charków[5] |
| dowódca I batalionu | mjr piech. Stanisław II Marek | |
| dowódca 1 kompanii strzeleckiej | kpt. Juliusz Peyser | †20 IX 1939 Hołosko[6] |
| dowódca 1 kompanii ckm | por. Wacław Kunicki[7] | 17 IX 1939 ciężko ranny |
| dowódca II batalionu | ppłk piech. Jan Lachowicz | †24 IX 1939 Przemyśl[6] |
| dowódca 5 kompanii strzeleckiej | kpt. Bolesław Brymora | Wojsko Polskie we Francji |
| dowódca 6 kompanii strzeleckiej | kpt. Kazimierz Federowicz | |
| dowódca 2 kompanii ckm | kpt. Zygmunt Barcik | |
| dowódca III batalionu | mjr piech. Jan III Wojciechowski | 15/16 IX 1939 ciężko ranny |
| adiutant | kpt. piech. Franciszek Wojciechowski | dowódca 8 kompanii strzeleckiej, †1940 Charków[8] |
| dowódca 7 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Włodzimierz Skibiński | †1940 Charków[9] |
| dowódca 8 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Stefan Syguła[a] | †1940 ULK[11] |
| dowódca 9 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Witold Olecki | †1940 Charków[12] |
Uwagi
edytuj- ↑ Kpt. piech. Stefan Syguła (ur. 15 sierpnia 1904) w marcu 1939 w batalionie KOP „Dederkały” na stanowisku dowódcy kompanii karabinów maszynowych[10]. 1 września 1939 (?) dostał się do niemieckiej niewoli, z której został zwolniony 1 stycznia 1940[6]. Później został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu we Lwowie. Jego nazwisko figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej[11].
Przypisy
edytuj- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX-CXLII.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 914, 916.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 377.
- ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 382.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 260.
- ↑ a b c Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-03-25].
- ↑ Wacław Kunicki. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [dostęp 2022-01-10].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 602.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 487.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 61, 931.
- ↑ a b Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-03-25].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 383.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.