15 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

15 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

2/VII batalion wartowniczy

Kontynuacja

15 batalion SG

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Wolniewicz

Organizacja
Dyslokacja

Chodzież
Sosnowiec (od VII 1921)[1]
Okielniki (od VIII 1922)[1]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

Główna Komenda Batalionów Celnych
2 Brygada Celna
Ministerstwo Skarbu

Szkic rozmieszczenia 15 batalionu celnego „Olkieniki”

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 w miejsce batalionów wartowniczych i batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 15 batalion celny powstał w granicach DOG Poznań, a zorganizowano go 1 kwietnia na bazie 2/VII batalionu wartowniczego[2]. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[3][4]. Podlegał Komendzie Głównej Batalionów Celnych, a pod względem politycznym Ministrowi Spraw Wewnętrznych[5].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[6]. Po sformowaniu dowództwo batalionu i trzy kompanie stacjonowały w Chodzieży. 2 kompania oddana była do dyspozycji 20 batalionu celnego i stacjonowała w Wysokiej[7]. W czerwcu dowództwo batalionu przemieściło się do Sosnowca, 2 kompania nadal pozostawała na Pomorzu w Sypniewie w dyspozycji 20 batalionu celnego, sztab 4 kompanii celnej rozlokował się w Modrzejowie, 3 kompanii celnej w Czeladzi, a 1 kompanii w Dobieszczowicach. W sierpniu 1 kompania przeszła do Bobrownik. We wrześniu do macierzystego batalionu dołączyła 2 kompania celna. Jej sztab rozmieścił się w Wojkowicach[7].

W listopadzie 1921 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[8]. 15 batalion celny znalazł się w strukturze 2 Brygady Celnej[9].

W czerwcu 1922 przestała istnieć celna granica polsko-śląska na odcinku przyznanym Rzeczypospolitej. Zatem jej ochrona stała się bezprzedmiotowa. 15 batalion celny otrzymał zadanie zgrupować wszystkie kompanie w miejscu postoju dowództwa, odtworzyć zdolność bojową i być w gotowości do przerzutu na granice wschodnią[10].

W lipcu 1922 cały batalion ześrodkował się w Sosnowcu, by w sierpniu przegrupować się dowództwem do Olkienik. Sztab 1 kompanii celnej kwaterował w tym czasie w Mostach, 2 kompanii w Olkienikach, 3 w Ozierańcach, a 4 kompanii w Gierasicach[7].

Batalion przejął ochronę pododcinka od I Litewsko-Bialoruskiego batalionu etapowego. Dowództwo batalionu oraz jedną z kompanii rozmieszczono w Olkienikach. Pozostałe kompanie stacjonowały w Ozierańcach, Mostach i Małuzach (następnie przeniesiona do wsi Gierajcie)[11].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[5]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[12]. 15 batalion celny przemianowany został na 15 batalion Straży Granicznej. Ostatni meldunek o położeniu batalionu celnego wpłynął do Komendy Głównej Batalionów Celnych 7 października 1922[7].

Służba celna

edytuj

15 batalion celny początkowo ochraniał granicę polsko-niemiecką na odcinku od Warty do leśniczówki Stebenki. Dowództwo stacjonowało w Chodzieży. 11 maja 1921 został zluzowany przez Straż Celną i ześrodkował się w Chodzieży[2]. 17 maja 1921 Główna Komenda Batalionów Celnych zarządziła zmiany dyslokacyjne batalionów[13]. 20 czerwca batalion dyslokowany (z wyjątkiem jednej kompanii) został na Górny Śląsk. W rejonie Chodzieży pozostawił jedną kompanię[2]. Siłami głównymi miał ochraniać odcinek granicy od Niezdary do Modrzejowa (granica DOG Kielce i DOG Kraków). Sztab batalionu rozlokowany miał być w Sosnowcu[13].

7 sierpnia 1921 batalion został przesunięty na polsko-litewski odcinek kordonowy[2].

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[14]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[15].

Sąsiednie bataliony

20 batalion celny w Chojnicach17 batalion celny w Lesznie – VI 1921[16]

Kadra batalionu

edytuj
Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
kpt. R. Wolniewicz[1] VI 1921 – III 1922
mjr Józef Rębski[1] IV – IX 1922
kpt. Olaf Leroch[7] IX 1922

Struktura organizacyjna

edytuj
 
Ordre de Bataille 15 batalionu celnego w Chodzieży
na dzień 1 czerwca 1921[7]
kompanie 1. Chodzież 2. Wysoka[a] 3. Chodzież 4. Chodzież
dowódcy por. Józef Jankowiak[17] por. Franciszek Opioła[18] por. Jan Stankiewicz[19] por. Franciszek Młynarczyk[b]
OdeB 15 batalionu celnego w Sosnowcu na dzień 1 sierpnia 1921[7]
kompania 1. Bobrowniki 2. Sypniewo[a] 3. Czeladź 4. Modrzejów
dowódcy
Ordre de Bataille 15 batalionu celnego w Olkienikach na dzień 1 września 1922
kompanie 1.Mosty 2.Olkieniki 3.Ożerańce 4.Gierajcie
dowódcy por. Wojciechowski por. Paprocki por. Jasiński por. Stepnowski
warty Deksznie Pomerecz w lesie Bierżupie
Mosty Spęgła Dołkitany Gierajcie
Leśniczówka Olkieniki Gudziszki Smolniki
Moluki
  1. a b 2 kompania pozostawała w dyspozycji 20 batalionu celnegoOdeB batalionów celnych ↓, s. 15bc
  2. Franciszek Młynarczyk ur. 20 maja 1894. W 21 baonie celnym służył inny oficer noszący to samo imię i nazwisko[20].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Ordre de bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.110/350 i 110/351)
  • Zarządzenia i wytyczne Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównej Komendy Batalionów Celnych dotyczące organizacji, reorganizacji i luzowania Batalionów Celnych → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące dyslokacji 3 batalionu celnego. Wytyczne władz zwierzchnich. Wykazy rozlokowania jednostek. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Przejmowanie odcinków granicznych przez Straż Celną. Meldunki dowództwa 17 batalionu celnego → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.