100 Pułk Piechoty (austro-węgierski)
Śląsko-Morawski Pułk Piechoty Nr 100 (IR 100) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
 Pieczęć pułku | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 stycznia 1883 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Historia pułku
edytujPułk został utworzony 1 stycznia 1883 roku z batalionów należących do trzech pułków piechoty nr: 50, 51 i 64 oraz Batalionu Strzelców Polnych Nr 36[1].
W latach 1889–1906 szefem pułku był generał kawalerii Edmund von Krieghammer, a od 1907 generał piechoty Moritz von Steinsberg[1].
Okręgiem uzupełnień pułku był Cieszyn (niem. Teschen)[1]. W 1914 komendantem Okręgu Uzupełnień był ppłk Georg Čačkoviċ de Vérhovina z IR 78, a referentem kpt. Antoni Schmied z IR 100[2].
Kolory pułkowe: żółty (niem. lichtdrap), guziki złote. Skład narodowościowy w 1914 roku 33% – Czesi, 27% – Niemcy, 37% – Polacy[3].
Komenda pułku oraz I i IV batalion stacjonowały w Krakowie, w Koszarach Arcyksięcia Rudolfa (niem. Kronprinz Rudolf Kaserne) przy ulicy Warszawskiej. III batalion przez cały omawiany okres stacjonował w okręgu uzupełnień w Cieszynie. II batalion podlegał dyslokacjom: do 1906 roku w Krakowie, w latach 1907–1909 – w Bielsku, a w latach 1911–1914 detaszowany w Banja Luce[1].
W 1914 pułk z wyjątkiem II batalionu wchodził w skład 23 Brygady Piechoty należącej do 12 Dywizji Piechoty, która była podporządkowana komendantowi I Korpusu w Krakowie[4]. Detaszowany w Banja Luce II batalion wchodził w skład 12 Brygady Górskiej należącej do 48 Dywizji Piechoty, która była podporządkowana komendantowi XV Korpusu w Sarajewie[5].
Pułk walczył z Rosjanami w Kongresówce. W maju 1915, w czasie operacji gorlickiej, pułk poniósł bardzo duże straty. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: w Święcanach, Szymbarku, Kotowicach, Wierzchowiskach. II batalion walczył na froncie bałkańskim[6].
Żołnierze pułku
edytuj- Komendanci pułku
- płk Karl Größl (1903–1905)
- płk Franz Klar (1906–1909)
- płk Heinrich Trichtel (1910–1913[1])
- płk Albin Vogel (1914)
- ppłk/płk Franciszek Latinik (17 IX 1914 – V 1915)
- Oficerowie
- ppłk Alfred Poźniak
- mjr Rudolf Böhm – komendant Kadry Batalionu Zapasowego (1914[1])
- mjr Artur Dąbrowski
- mjr Mieczysław Kuliński
- kpt. Otto Matuschek
- por. rez. Ludwik Czyżewski
- ppor. rez. Józef Figna
- ppor. Stanisław Kwaśniewski
- ppor. rez. Józef Rafacz
- ppor. rez. Augustyn Waluś
- lekarz pułkowy 1. klasy Karol Karowski (1899–1909)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 578.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 122.
- ↑ Infanterie-Regimenter 1 – 102 as at July 1914.. [dostęp 2010-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 81.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 114.
- ↑ Patrz Austro-Hungarian Common Army Infantry Deployment – August 1914.
Bibliografia
edytuj- Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914
- Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918 By Glenn Jewison & Jörg C. Steiner
- Schematismus für das Kaiserliche und Königliche Heer und für das Kaiserliche und Königliche Kriege-Marine für 1900. Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1889. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Polegli na ziemiach polskich z Infanterieregiment von Steinsberg Nr 100. www.polegli.forgen.pl. [dostęp 2015-04-24].