Ʃ

Esz (Ʃ, ʃ) jest literą alfabetu łacińskiego. Majuskuła esz przypomina literę grecką sigma (Σ σ ς), natomiast minuskuła przypomina literę "długie s" (ſ) i symbol całki (∫).

Ʃ

Informacje podstawowe
Majuskuła	Ʃ
Minuskuła	ʃ
Podstawowe pismo	łacinka
Podstawowy alfabet	MAF
Pochodzenie
Twórca	Isaac Pitman
Oparty na grafemie	Σ, ſ
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Użycie w alfabecie łacińskim

W zmodyfikowanym alfabecie łacińskim litera esz pochodząca od sigmy zaczęła się pojawiać w sugerowanym przez Jana Kochanowskiego zapisie, dla języka średniopolskiego do oznaczenia dźwięku ś od wieku XVI do XVIII.

Następnie została wprowadzona przez Isaaca Pitmana w roku 1847 do jego alfabetu fonetycznego do oznaczania spółgłoski szczelinowej zadziąsłowej bezdźwięcznej.

Obecnie jest używana w IPA oraz w alfabetach kilku języków afrykańskich. Oznacza w IPA spółgłoskę szczelinową dziąsłowo-podniebienną bezdźwięczną [ɕ].

Kodowanie

Znak	Ʃ		ʃ
Nazwa w Unikodzie	Latin capital letter esh		Latin small letter esh
Kodowanie	dziesiętnie	szesnastkowo	dziesiętnie	szesnastkowo
Unicode	425	U+01A9	643	U+0283
UTF-8	198 169	c6 a9	202 131	ca 83
Odwołania znakowe SGML	Ʃ	Ʃ	ʃ	ʃ