Ś
litera łacińska ze znakiem diakrytycznym
Ś ś
Ś – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej[1]. Jest także w użyciu w odmianie czarnogórskiej języka serbsko-chorwackiego, w białoruskiej łacince, języku dolnołużyckim i w języku wilamowskim. W tym ostatnim oznacza dźwięk /ɕ/.[potrzebny przypis]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Język polski. Warszawa: Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN, 2007, s. 2, 4. [dostęp 2023-02-24].