Ischnopterapion

Ischnopterapion – rodzaj chrząszczy z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Obejmuje 16 opisanych gatunków. Zamieszkują głównie Palearktykę. Żerują na bobowatych.

Ischnopterapion
Bokor, 1923
Ischnopterapion virens
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	pędrusiowate
Podrodzina	Apioninae
Nadplemię	Apionitae
Plemię	Apionini/Oxystomatini
Podplemię	Synapiina
Rodzaj	Ischnopterapion
Typ nomenklatoryczny
Apion loti Kirby, 1808
Synonimy
Apion (Ischnopterapion) Bokor, 1923

Ischnopterapion loti

Morfologia

Chrząszcze o ciele długości od 1,8 do 2,6 mm. Ubarwienie mają czarne z ołowianym lub spiżowym połyskiem albo metaliczne, przy czym odnóża zawsze są czarne. Oskórek porastają nigdzie niezagęszczone włoski (włosowate łuski).

Głowę cechuje płaskie do sklepionego czoło albo z nagim i niepunktowanym rowkiem pośrodku i dwoma parami punktowanych i owłosionych rowków po bokach albo tylko z mikrosiateczkowaniem i kilkoma punktami. Krótkie i bardzo słabo widoczne kile podoczne nie dochodzą nawet do przednich krawędzi okrągłych, wypukłych oczu. Owalne buławki wieńczące czułki są od 2 do 2,5 raza dłuższe niż szersze. Ryjek jest zakrzywiony, w części przedniej ku szczytowi trochę zwężony, w części środkowej lekko rozszerzony, od spodu z krótkimi rowkami. U samca długość ryjka wynosi od 1,16 do 1,78 długości przedplecza, a u samicy od 1,4 do 1,83 długości przedplecza.

Przedplecze jest stożkowate do prawie kwadratowego, o prostej do nieco pośrodkowo ku tarczce wysuniętej tylnej krawędzi oraz krótkim dołku przedtarczkowym kształtu lancetowatego do bruzdowatego. Krótka, naga, niepunktowana tarczka bywa od trójkątnej po niemal kwadratową. Podługowato-owalne, najszersze za środkiem pokrywy mają międzyrzędy od półtorakrotnie do dwukrotnie szerszych od rzędów. Rzędy pierwszy, szósty i siódmy są z przodu skrócone. Na każdej pokrywie występuje jedna szczecinka wyspecjalizowana wyrastająca w tylnej ⅓ siódmego międzyrzędu. Biodra środkowej pary nie stykają się ze sobą. Wąski wyrostek śródpiersia ma wcisk przy połączeniu z guzowatym i obrzeżonym wyrostkiem zapiersia. Odnóża mają pazurki z ząbkiem nasadowym. U samca golenie są nieuzbrojone.

Odwłok ma pierwszy z widocznych sternitów od 1,4 do 1,6 raza dłuższy niż drugi, oba słabo wypukłe i punktowane. Piąty widoczny sternit jest na tylnej krawędzi zaokrąglony u samicy i prawie ścięty u samca. Genitalia samca mają tegmen o płatach parameroidalnych rozdzielonych wcięciem nieprzekraczającym szczytowych krawędzi okienek, każdy zaopatrzony w od trzech do pięciu szczecinek makroskopowych na zesklerotyzowanej części nasadowej i w mikroszczecinki na brzegu części wierzchołkowej. Okienka nie są wyraźnie oddzielone. Dwuzębne i pośrodku wcięte prostegium łączy się stawowo z wolnym pierścieniem. Spłaszczony, w widoku bocznym umiarkowanie zakrzywiony płat środkowy edeagusa (prącie) ma w części nasadowej endofallusa pokrytą mikroskopowymi kolcami (spikulami) fałdę wzmacniającą, a w jego części wierzchołkowej trochę ząbków.

Ekologia i występowanie

Owady te są fitofagami żerującymi na bobowatych. Jako ich pokarm podawane są m.in. komonice, koniczyny, lucerny i szypliny. Larwy są endofagiczne i przechodzą rozwój w kwiatach, owocach, ogonkach liściowych lub łodygach wymienionych roślin.

Rodzaj pierwotnie palearktyczny, ale jeden gatunek zawleczony został do nearktycznej Ameryki Północnej. W Europie stwierdzono 9 gatunków, z których trzy wykazano z Polski (zobacz: pędrusiowate Polski). Z Afryki Północnej odnotowano 10 gatunków, a z Azji wykazano ich 7.

Taksonomia

Takson ten wprowadzony został w 1923 roku przez Eleméra Bokora jako podrodzaj w obrębie rodzaju Apion. W 1990 roku Miguel A. Alonso-Zarazaga wyniósł go do rangi odrębnego rodzaju i wyznaczył Apion loti jego gatunkiem typowym. Autor ów wprowadził również podział omawianego taksonu na dwa podrodzaje.

Do rodzaju zalicza się 11 opisanych gatunków:

• Ischnopterapion (Chlorapion) Györffy, 1956
  • Ischnopterapion cognatum (Hochhuth, 1851)
  • Ischnopterapion cyrenaicum (F. Solari, 1940)
  • Ischnopterapion impressidorsum (Desbrochers des Loges, 1896)
  • Ischnopterapion leprieuri (Wencker, 1864)
  • Ischnopterapion peyerimhoffi (Desbrochers des Loges, 1902)
  • Ischnopterapion subglabrum (Desbrochers des Loges, 1870)
  • Ischnopterapion virens (Herbst, 1797)
• Ischnopterapion (Ischnopterapion) Bokor, 1923
  • Ischnopterapion aeneomicans (Wencker, 1864)
  • Ischnopterapion distinctirostre (Desbrochers des Loges, 1869)
  • Ischnopterapion fairmairei (Wencker, 1864)
  • Ischnopterapion fallens (Marseul, 1888)
  • Ischnopterapion helenae (Schatzmayr, 1933)
  • Ischnopterapion loti (W. Kirby, 1808)
  • Ischnopterapion modestum (Germar, 1817)
  • Ischnopterapion plumbeomicans (Rosenhauer, 1856)
  • Ischnopterapion tempereanum (Ehret, 1991)