Bogdan Mazurek

oficer Wojska Polskiego

Bogdan Zygmunt Mazurek (ur. 24 lutego 1933 w Piaskach Niemojewskich[1], obecnie część Lututowa, zm. 20 sierpnia 2019[2] w Kętrzynie[3]) – polski żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza w stopniu pułkownika, działacz państwowy i partyjny, w latach 1981–1989 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie.

Bogdan Mazurek
ilustracja
płk Bogdan Mazurek (1980-1989)
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1933
Piaski Niemojewskie

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 2019
Kętrzyn

Zawód, zajęcie

żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza, działacz państwowy i partyjny

Alma Mater

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

Stanowisko

przewodniczący Prezydium WRN w Olsztynie (1981–1989)

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złota Odznaka „Za zasługi w obronie granic PRL” Złota Odznaka „W Służbie Narodu” Złota Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej” Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Złoty Medal „Za Zasługi dla Ligi Obrony Kraju”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
Komenda OS WOP oddająca honory pododdziałom podczas rozprowadzenia. Na pierwszym planie od lewej: 1. ppłk Ryszard Bartoszewicz (k-nt OS WOP), 2. płk Bogdan Mazurek (z-ca k-dta OS WOP ds. polit.) (1978)

Życiorys

edytuj

Syn Leona i Anny[4], urodził się w ubogiej rodzinie jako piąty z dziewięciorga rodzeństwa (siedmiu braci i dwie siostry). Od 1940 do 1945 przebywał na robotach przymusowych w Schmerlitz w III Rzeszy. Powrócił wraz z rodziną do Polski w 1945, zamieszkując w Świebodzinie. W młodości trenował lekkoatletykę. Podjął naukę w szkole, którą przerwał po 10 klasie (maturę zdał w 1957). W 1951 wstąpił do rocznej Oficerskiej Szkoły Wojska Ochrony Pogranicza w Kętrzynie, gdzie zakwalifikowano go na kurs polityczny. Szkołę ukończył z wyróżnieniem w 1952 jako podpułkownik. W kolejnych latach został też absolwentem Kursu Doskonalenia Oficerów w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie (1957), Wydziału Historyczno-Socjologicznego Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (magisterium w 1967), studiów podyplomowych z pedagogiki i dydaktyki wojskowej (1975) oraz kursu taktyczno-operacyjnego (1975)[1].

W 1952 służył w 19 Brygadzie WOP, później odbywał m.in. ćwiczenia „Wybrzeże 1969” w Bałtyckiej Brygadzie WOP. Został zatrudniony jako wykładowca historii Polski w Centrum Szkolenia WOP w Kętrzynie, gdzie przeszedł kolejne szczeble kariery od wykładowcy, starszego wykładowcy, kierownika cyklu szkolenia przedmiotów społeczno-politycznych, zastępcy Komendanta oraz od 1985 do sierpnia 1990 – komendanta. W 1990 przeszedł w stan spoczynku[1].

Od 1952 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1984 członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Olsztynie, od 1986 do 1986 zasiadał w jego egzekutywie[4]. Przez trzy kadencje radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, był przewodniczącym jej Prezydium od 4 listopada 1981[5] do jesieni 1989, kiedy zastąpiła go Irena Mierzejewska-Grabowska[6]. Działał ponadto społecznie, kierował sekcją lekkiej atletyki w klubie Granica Kętrzyn oraz należał do stowarzyszeń żeglarskich i Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego[1].

Życie prywatne

edytuj

Od 1954 był żonaty z Barbarą z domu Pińską[1]. 23 sierpnia 2019 pochowano go w rodzinnym grobowcu[2].

Odznaczenia

edytuj

Wyróżniany m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotą Odznaką „Za zasługi w obronie granic PRL”, Złotą Odznaką „W Służbie Narodu”, Odznaką „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”, Odznaką honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur”, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” oraz Odznaką „Zasłużony Działacz LOK”[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Bogdan Mazurek. strazgraniczna.pl. [dostęp 2022-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-29)].
  2. a b Jerzy Jankowski: Ostatnie pożegnanie śp. płk. WOP w st. spocz. Bogdana Mazurka!. emeryci-sg.org.pl, 22 sierpnia 2020. [dostęp 2022-03-02].
  3. Bogdan Mazurek. rejestry-notarialne.pl.
  4. a b Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-03-02].
  5. Gazeta Warmii i Mazur: 4 listopada. wyborcza.pl, 4 listopada 2000. [dostęp 2022-03-02].
  6. Tadeusz Prusiński: A tak dobrze mu życzyłem. olsztyn24.pl, 3 lutego 2010. [dostęp 2022-03-02].