Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek
Zygmunt Prot Wawrzyniec Łobaczewski-Wnuczek herbu Jastrzębiec (ur. 10 września 1869 w Rymanowie, zm. 28 lutego 1937 w Dolinie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
 pułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1921 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujZygmunt Prot Wawrzyniec Łobaczewski-Wnuczek[1][2] wywodził się z rodu Łobaczewskich herbu Jastrzębiec, używających przydomku „Wnuczek”[3][4]. Urodził się 10 września 1869 w Rymanowie jako syn Erazma i Heleny z Rittelschildów[5]. Jego rodzeństwem byli: Stanisław (ur. 1866, prawnik), Wawrzyniec (1875–1940, pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[6][7]), Maria Celestyna Helena.
Zygmunt Łobaczewski w 1888 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (był to historycznie pierwszy rocznik maturzystów w tej szkole; abiturientami byli wówczas także Włodzimierz Lewicki, Aleksander Stangenhaus)[8][9]. Przejął po ojcu majątek[10] i został właścicielem majątku ziemskiego w Zagórzu[1][11]. W 1911 jako właściciel tabularny wraz z wspólnikami posiadał 525 ha w Zagórzu[12] (wcześniej w 1905 obszar 531,7 ha posiadał jego brat Stanisław[13]). W 1909 obaj bracia byli uprawnieni do wyboru posła na Sejm Krajowy Galicji[1].
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1892 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 45 pułku piechoty w Przemyślu. W 1893 roku został przemianowany na oficera zawodowego i przydzielony do 45 pułku piechoty. Otrzymał starszeństwo z 1 maja 1894 roku w stopniu podporucznika. W 1895 roku został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii i przydzielony do 5 pułku dragonów w Marburgu. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1898 roku. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 roku. Jego oddziałem macierzystym był 1 Galicyjski pułk ułanów[14].
27 maja 1919 roku został przydzielony do komisji asenterunkowej koni w Sanoku[15]. 5 czerwca 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1918 roku[16][17]. 31 stycznia 1920 roku został przeniesiony do 8 pułku ułanów jako oficer nadetatowy z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku inspekcyjnego oficera sztabowego kawalerii przy Dowództwie Okręgu Generalnego Grodno[18]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W latach 1920–1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był nadal 8 pułk ułanów w Krakowie[19][20]. 14 kwietnia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[21]. Z dniem 1 listopada 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[22][23]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[24]. Na emeryturze mieszkał w Krakowie[25][26][27]. W 1934 roku jako pułkownik stanu spoczynku kawalerii pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X i pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[28]. Zmarł 28 lutego 1937 w Dolinie, położonej pomiędzy Sanokiem a Zagórzem[29].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy z dekoracją wojenną i mieczami
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Wykaz posiadaczy dóbr tabularnych, uprawnionych do wyboru posła na Sejm krajowy w ciele wyborczym większych posiadłości okręgu wyborczego sanockiego. „Gazeta Lwowska”, s. 9, Nr 100 z 4 maja 1909.
- ↑ W publikacji pt. Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888 tożsamość została podana jako Zygmunt Łobaczewski. Roczniki Oficerskie z lat 20. i 30. wskazywały tożsamość Zygmunt Łobaczewski-Wnuczek. W Wojsku Polskim służył także mjr Zygmunt Łobaczewski, poległy w 1919 i odznaczony Orderem Virtuti Militari. Por. Pomniki. Zygmunt Łobaczewski. rossa.lt. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)].
- ↑ Zagadnienia i odpowiedzi. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie”. Nr 8, s. 215, 1926-1927. Polskie Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 15: Liwscy – Łopuscy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1912, s. 336, 337.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1887/1888 (zespół 7, sygn. 6). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 322.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 47.
- ↑ Uroczystość rocznicowa wspaniałą lekcją historii i patriotyzmu. esanok.pl, 2013-04-16. [dostęp 2013-07-27]. (pol.).
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 96.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2020-03-14].
- ↑ Zagórz. truskolascy.info. [dostęp 2013-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]. (pol.).
- ↑ Historia. zagorz.pl. [dostęp 2016-10-29].
- ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 24.
- ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 907, 1005.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2296.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2057.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 7 lutego 1920 roku, s. 56.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 30 czerwca 1920 roku, poz. 620.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 251, 746.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 554.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 27 sierpnia 1921 roku, s. 1313.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 33, sprostowanie.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1579.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 1043.
- ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. Ł 1937, (Tom K, str. 66, poz. 22).
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 67.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.