Zuni Folding-Fin Aircraft Rocket

Zuni FFAR^[1]
	; Pocisk Zuni
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	China Lake
Rodzaj	powietrze-ziemia lub powietrze-powietrze
Przeznaczenie	ogólnego przeznaczenia
Data konstrukcji	1950
Lata produkcji	od 1957
Operacyjność	1971 – obecnie (wersja MK-71)
Długość	MK-16 1,95 m (tylko silnik); MK-71 1,94 m (tylko silnik),; ok. 2,4–2,8 m w zależności od głowicy
Średnica	130 mm
Masa	MK-16 26,7 kg (silnik); MK-71 36,1 kg (silnik); 56,8 kg (MK-71 z głowicą burzącą MK 24 MOD 0/1); 56,3 kg (MK-71 z głowicą przeciwczołgową MK 32 MOD 0)
Napęd	paliwo stałe
Prędkość	2600 km/h
Zasięg	8 km
Naprowadzanie	niekierowany
Typ głowicy	kumulacyjna, burząca, zapalająca, przeciw radarom, dymna
	Użytkownicy
	USA, Ukraina

Zuni Folding-Fin Aircraft Rocket (Zuni FFAR) – pocisk lotniczy o składanych stabilizatorach – niekierowany pocisk rakietowy klasy powietrze-ziemia, kalibru 127 mm (5 cali), używany przez siły zbrojne USA; następca pocisku HVAR. Może być wyposażony w różnorodne głowice, w tym zawierające metalizowane paski do zakłócania pracy radarów (ang. chaff). Pocisk Zuni najczęściej odpala się z wyrzutni LAU-10. Obecna wersja, MK 71, ma kaliber 130 mm (5,12 cala). Uwaga: nie ma stałego oznaczenia dla pocisku Zuni, numery wersji zazwyczaj oznaczają wersję silnika^[1].

W 1967 przypadkowe (w wyniku zwarcia) odpalenie rakiety MK-32 Zuni spowodowało katastrofalny pożar na lotniskowcu USS „Forrestal”, w wyniku którego zginęło 134 marynarzy^[1]^[2]. Jednym z ocalałych (uciekł z płonącego samolotu przeskakując nad rozlanym paliwem) był John McCain. Dwa lata później pożar na USS „Enterprise”, też spowodowany przez wadliwy pocisk Zuni, spowodował śmierć 27 ludzi^[2].

Podczas inwazji Rosji na Ukrainę, na początku 2023 roku wyrzutnie rakiet Zuni zostały przekazane przez USA Ukrainie i zintegrowane z poradzieckimi samolotami Su-25^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Andreas Parsch: Air-Launched 5-Inch Rockets. [w:] Directory of U.S. Military Rockets and Missiles [on-line]. s. Appendix 4: Undesignated Vehicles. [dostęp 2014-05-31]. (ang.).
↑ ^a ^b On the Brink 1960–1969. W: Roy A. Grossnick: United States Naval Aviation 1910-1995. Washington: Department of the Navy -- Naval Historical Center, 1997. LCCN 98802152.
↑ Juliusz Sabak: Ukraiński Su-25 z amerykańskimi rakietami. defence24.pl, 2 maja 2023..

F-4 Phantom wystrzeliwujący pociski Zuni

[zuni-1] Andreas Parsch: Air-Launched 5-Inch Rockets. [w:] Directory of U.S. Military Rockets and Missiles [on-line]. s. Appendix 4: Undesignated Vehicles. [dostęp 2014-05-31]. (ang.).

[navy-2] On the Brink 1960–1969. W: Roy A. Grossnick: United States Naval Aviation 1910-1995. Washington: Department of the Navy -- Naval Historical Center, 1997. LCCN 98802152.

[3] Juliusz Sabak: Ukraiński Su-25 z amerykańskimi rakietami. defence24.pl, 2 maja 2023..

[1]

[2]

[3]

Pocisk Zuni
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	China Lake
Rodzaj	powietrze-ziemia lub powietrze-powietrze
Przeznaczenie	ogólnego przeznaczenia

Data konstrukcji	1950
Lata produkcji	od 1957
Operacyjność	1971 – obecnie (wersja MK-71)

Długość	MK-16 1,95 m (tylko silnik) MK-71 1,94 m (tylko silnik), ok. 2,4–2,8 m w zależności od głowicy
Średnica	130 mm
Masa	MK-16 26,7 kg (silnik) MK-71 36,1 kg (silnik) 56,8 kg (MK-71 z głowicą burzącą MK 24 MOD 0/1) 56,3 kg (MK-71 z głowicą przeciwczołgową MK 32 MOD 0)
Napęd	paliwo stałe
Prędkość	2600 km/h
Zasięg	8 km
Naprowadzanie	niekierowany

Typ głowicy	kumulacyjna, burząca, zapalająca, przeciw radarom, dymna
Użytkownicy
USA, Ukraina