Zorro (film 1975)

Zorro – włosko-francuski film przygodowy z 1975 roku w reżyserii Duccia Tessariego, zrealizowany na podstawie postaci Zorro stworzonej przez pisarza Johnstona McCulleya.

Zorro

Gatunek	przygodowy spaghetti western płaszcza i szpady
Data premiery	6 marca 1975 19 kwietnia 1976 (Polska)
Kraj produkcji	Włochy Francja
Język	włoski francuski niemiecki
Czas trwania	124 min
Reżyseria	Duccio Tessari
Scenariusz	Giorgio Arlorio
Główne role	Alain Delon Stanley Baker Ottavia Piccolo Enzo Cerusico Moustache Adriana Asti
Muzyka	Guido De Angelis Maurizio De Angelis
Zdjęcia	Giulio Albonico
Scenografia	Enzo Bulgarelli
Kostiumy	Luciano Sagoni
Montaż	Mario Morra
Produkcja	Luciano Martino
Wytwórnia	Mondial Televisione Film Les Productions Artistes Associés
Dystrybucja	Les Artistes Associés Titanus
Strona internetowa

Rolę tytułową zagrał francuski gwiazdor Alain Delon. Choć większość ekipy stanowili Włosi, zdjęcia do filmu powstały w Hiszpanii - w Almerii i Madrycie.

Fabuła

Wicekrólestwo Peru, początek XIX wiek. Don Miguel Vega de la Serna ma być nowym gubernatorem Nowej Aragonii po zmarłym na malarię wuju, don Fernandzie. Jego przyjaciel – zawadiaka i awanturnik Diego, zwraca uwagę, że w tych regionach nie ma malarii. Nocą, gdy Diego ma wrócić do Hiszpanii, don Miguel ginie zamordowany przez skrytobójców. Diego ich zabija i dowiaduje, że zleceniodawcą zabójstwa był pułkownik Huerta. Żądny zemsty zamierza podszyć się pod Miguela jako gubernator. Chce zabić ludzi odpowiedzialnych za śmierć Miguela, ale wiąże go przysięga dana umierającemu, by nie przelewał w krwi jego imieniu.

Diego jako don Miguel przybywa do Nowej Aragonii, której faktycznym władcą jest pułkownik Huerta. Poznaje też wdowę po don Fernandzie – Carmen, która nigdy nie miała okazji zobaczyć swego siostrzeńca. Podczas spotkania z adiutantem zmarłego gubernatora, Prusakiem kapitanem Fritzem von Merkelem odkrywa zatrute jedzenie. Diego konsekwentnie udający oderwanego od rzeczywistości lalusia prosi Huertę, wybitnego szermierza o przydzielenie ochroniarza. Gdy zostaje nim żarłoczny i fajtłapowaty sierżant Garcia, Diego wie, że to kwestia czasu, gdy i jego Huerta zabije.

Wraz z niemym służącym Joaquínem odkrywa tajne przejście, którego don Fernando używał do schadzek. W przebraniu chłopów dowiadują się, że Huerta jest okrutnym despotą ciemiężącym coraz uboższą ludność na różne sposoby. Diego widząc figle zamboańskiego chłopca imieniem Chico poznaje znaczenie znaku Zorro – ducha czarnego lisa, który według lokalnych legend ma uwolnić zwierzęta. Gdy brat zakonny Francisco, wspierający ubogich, zostaje skazany w nieuczciwym procesie ratuje go ubrany na czarno zamaskowany jeździec zwany jako Zorro i inicjuje samosąd na jego oprawcach. Jest nim Diego, który przywdziewa maskę walcząc z opresją żołnierzy Huerty i zachęcając mieszkańców do walki o swoje.

Diego poznaje kuzynkę don Miguela, Ortensię z rodu Pulidów pozbawioną majątku za rzekomy spisek przeciw Nowej Aragonii, a tak naprawdę za głośny sprzeciw wobec rządom Huerty. Gdy jako Zorro rozprawia się z żołnierzami Garcii, skrywa się w domu Pulidów. Przybywa też szukający go Huerta, który chce wymusić na Ortensii poślubienie go. Z opresji ratuje ją Zorro, który wypędza Huertę i Ortensia się w nim zakochuje. Nocą Zorro pomaga odeprzeć pozorowany przez żołnierzy napad na Carmen i von Fritza, którzy się wzajemnie zakochują. Huerta zwiększa swój terror i aresztuje więcej ludzi do pracy w kamieniołomach.

Diego jako don Miguel organizuje przyjęcie dla arystokracji i wysyła sobie groźby porwania z rąk Zorro. Huerta decyduje się aresztować Ortensię jako przynętę dla Zorro. Ten opracował plan odbicia Ortensii i ukrywa ją w klasztorze brata Francisca. Huerta zaczyna podejrzewać don Miguela o bycie Zorro, jako że tylko jemu powiedział o swym planie. Diego udaje się odsunąć te podejrzenia i proponuje bycie przynętą. Nie zakłada kostiumu Zorro i to zaprzyjaźnieni biedacy przebierają się za niego, by zmylić wojsko. On sam pozoruje swe porwanie i jako Zorro zmusza pilnującego Garcię do odejścia od kamieniołomu, gdzie zwraca wolność wszystkim więźniom.

Zorro umyka wojsku zeskakując z klifu do wody, przekonując tym samym Huertę, że on i don Miguel nie żyją. Huerta przejmuje oficjalnie władzę i przymusza Ortensię do ślubu. Na szczęście ceremonię przerywają więźniowie pod wodzą brata Francisca. Ujawnia się także Zorro. Gdy brat Francisco chce powstrzymać Huertę, ginie z jego pistoletu. Budzi to gniew więźniów, do których dołącza arystokracja. Szturm przerywa sam Zorro, który w tym przypadku zamierza złamać przysięgę daną don Miguelowi i staje do pojedynku na szpady z Huertą. Intensywna walka przenosi się do siedziby gubernatora i kończy się ujawnieniem tożsamości Zorro i śmiercią Huerty. Nowa Aragonia jest wolna od terroru, a Ortensia ogłasza, że gdy znów pojawi się niesprawiedliwość, Zorro powróci.

Obsada

Rola	Aktor	Włoski dubbing	Francuski dubbing
Zorro / Diego	Alain Delon	Gino La Monica	–
pułkownik Huerta	Stanley Baker	Paolo Ferrari	Roger Rudel
contessina Ortensia Pulido	Ottavia Piccolo	–	Béatrice Delfe
Joaquín	Enzo Cerusico	–
sierżant Garcia	Moustache	Mario Maranzana	–
ciotka Carmen	Adriana Asti	–	Martine Sarcey
kapitan Fritz von Merkel	Giacomo Rossi Stuart	Romano Malaspina	Claude Bertrand
brat Francisco	Giampiero Albertini	–	André Valmy
Chico	Paulino Rito	brak danych
Don Miguel Vega de la Serna	Marino Masè	Luciano Melani	–
Señoria de la Serna	Rajka Jurcec	brak danych

Odbiór

Maciej Dalczyński pod pseudonimem Jacek Tabęcki na łamach „Filmu” dał pozytywną recenzję. Dostrzegł odmienność wersji Tessariego w stosunku do innych produkcji o Zorro, szczególnie kreację Alaina Delona zbliżającą postać do bohatera romantycznego i egzystencjalnego. Pochwalił realizację oraz grę aktorską, a także zaznaczył, iż to lepszy obraz na tle innych filmów z gatunku płaszcza i szpady.

Linki zewnętrzne

• Zorro w bazie Filmweb
• Zorro w bazie IMDb (ang.)