Zielone Ogródki im. Zbigniewa Zakrzewskiego w Poznaniu
Zielone Ogródki im. Zbigniewa Zakrzewskiego – skwer z fontanną zlokalizowany w Poznaniu, w centrum, u zbiegu ulic: Strzeleckiej, Zielonej i Długiej (Rybaki).
 Fragment pomnika-fontanny na terenie Zielonych Ogródków | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ obiektu |
fontanna |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie Poznania  | |
 52°24′14,49″N 16°56′02,34″E/52,404025 16,933983
| |
Urządzony teren zielony znajduje się tutaj od 1840. Obecny zieleniec założono w 1870 na terenie dawnego przedmieścia Piaski (obecnie teren ten uważany jest za Rybaki, a nazwa Piaski zanika). Ulicę Zieloną wytyczono w II połowie XIX wieku, a obecną nazwę nadano w 1919 (Prusacy w 1915 nadali temu terenowi imię Ericha Ludendorffa i była to jedna z ich ostatnich zmian przed opuszczeniem miasta[1]). W XIX wieku park posiadał swobodną kompozycję, m.in. kręte aleje pośród drzew. W 1881 powstała tu, nieistniejąca obecnie, fontanna ufundowana przez cieślę Stübera. Funkcjonował w tym czasie także budynek gimnastyczny, obok którego stał pomnik Friedricha Ludwiga Jahna (1778–1852), twórcy systemu niemieckiej gimnastyki[2].
Duża część oryginalnego, dorodnego drzewostanu nie przetrwała mroźnych zim w 1939 i 1940. Inne cenne gatunki zniszczył ostrzał w 1945. Wyginęły m.in.: klon pensylwański, kłęk amerykański, perełkowiec japoński i bożodrzew gruczołowaty. Przetrwała natomiast topola Simona.
14 maja 1945 zainaugurowano z przystanku przy ul. Zielonej (północna część ogrodu) regularną komunikację autobusem gazowym do Dębca (ul. Świętej Trójcy). Gaz pozyskiwano ze zbiornika przy ul. Zielonej, a jego objętość wystarczała tylko na kurs w jedną stronę (do drugiego zbiornika)[3].
19 grudnia 2008 skwer otrzymał (z inicjatywy działacza Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, Adama Suwarta), imię Zbigniewa Zakrzewskiego, ekonomisty związanego z Poznaniem. W tym samym czasie teren uporządkowano i zbudowano oryginalną fontannę, przedstawiającą zadbanego i dobrze odżywionego mieszkańca miasta (tzw. profesora), dziewczynkę i psa, z niepokojem wyczekujących deszczu, co było odpowiedzią na zagrożenia ekologiczne XXI wieku. Autorem rzeźb był Norbert Sarnecki (projektant pobliskiego Nie-pomnika)[4]. W 2010 urządzenia fontanny zostały uszkodzone (zalane) w wyniku przejścia przez Poznań fali powodziowej. Przerwa w użytkowaniu obiektu trwała kilka miesięcy[5].
W bezpośrednim sąsiedztwie skweru znajdują się istotne dla miasta miejsca: III Liceum Ogólnokształcące, Kupiec Poznański i ul. Półwiejska z pomnikiem Starego Marycha.
Przypisy
edytuj- ↑ Antoni Gąsiorowski, Nazwy poznańskich ulic. Przemiany i trwanie: wieki XIV-XX, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1984, s.32, ISSN 0137-3552
- ↑ Poznań - przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 168, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
- ↑ Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 178, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
- ↑ Sylwia Wilczak, Pomnik-niepomnik, w: Gazeta Wyborcza, Poznań, 7-8.8.2010, s.5
- ↑ Jakub Połcyn, Powódź zepsuła fontannę, w: Gazeta Wyborcza Wielkopolska, nr z 10-11.7.2010, s.5, ISSN 0860-908X
Bibliografia
edytuj- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
- Helena Szafran, Miasto Poznań i okolica, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Poznań, 1959, s.169