Zbór ewangelicko-augsburski w Węgierskiej Górce
Zbór ewangelicko-augsburski w Węgierskiej Górce – filiał Węgierska Górka ewangelicko-augsburskiej parafii w Białej, należący do diecezji cieszyńskiej.
Historia
edytujPoczątki ewangelickiego osadnictwa na terenie Węgierskiej Górki były związane z otwarciem miejscowej huty w 1840 r. Do 1860 r. na terenie miejscowości osiedliły się ewangelickie rodziny pochodzące ze Śląska Cieszyńskiego – Cisownicy, Bystrzycy, Trzycieża, Ustronia, Rzeki, Ropicy, Nydku i Oldrzychowic. W tym okresie urodziło się tutaj 15 dzieci, które zostały ochrzczone przez księży z parafii w Białej[1].
W 1844 r. proboszcz parafii w Białej i superintendent diecezji zachodniogalicyjskiej kościoła ewangelickiego Przedlitawii ks. Jakob Hönel wraz z Radą Zboru oraz kuratorem podjęli decyzję o powołaniu w Węgierskiej Górce filiału parafii, obejmującego zasięgiem ludność ewangelicką zamieszkującą teren od Żywca w górę biegu rzeki Soły. Nabożeństwa odbywały się w świetlicy huty w każdą drugą niedzielę miesiąca, prowadzono lekcje religii oraz nauki konfirmacyjnej[1].
Dzięki staraniom dyrekcji huty, w 1848 na terenie cmentarza należącego do rzymskokatolickiej parafii św. Katarzyny w Cięcinie wydzielono kwaterę ewangelicką[2][3].
Po 1860 r. napływ robotników zmniejszył się, gdyż pracę w hucie podejmowały dzieci pracowników osiedlonych wcześniej. W latach 1860–1889 w Węgierskiej Górce urodziło się 45 dzieci z rodzin ewangelickich, ochrzczonych również przez bialskich duchownych[1].
Wraz z początkiem XX wieku notowano spadek liczby ewangelików, spowodowany wyjazdem drugiego pokolenia osadników do miast. W 1905 r. został wygaszony ostatni wielki piec w hucie, a zakład przekształcono w odlewnię, co spowodowało emigrację robotników do pracy w hucie w Trzyńcu. Kolejna fala wyjazdów nastąpiła po uzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r.[1]
W latach 30. XX wieku, kiedy dyrektorem odlewni był Jerzy Buzek, nabożeństwa ewangelickie odbywały nadal się w świetlicy zakładowej. Uczęszczało na nie około 40 osób[1].
Po II wojnie światowej nastąpiło dalsze zmniejszanie się odsetka ludności luterańskiej. Po 1945 r. odbywały się jedynie nabożeństwa domowe. Tylko trzy rodziny ewangelickie kontynuowały pracę w odlewni. W 1959 r. osiedle Węgierska Górka zamieszkiwało 5 rodzin ewangelickich, które w sumie stanowiło 21 osób[1].
Współcześnie
edytujW 2009 roku w Węgierskiej Górce mieszkały trzy rodziny luterańskie (7 osób)[1]. W miejscowości działa zbór filiarny Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Białej, w każdą drugą niedzielę miesiąca odbywają się nabożeństwa domowe[4]. Czynna pozostaje kwatera ewangelicka na cmentarzu w Cięcinie[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Parafia ewangelicko-augsburska w Białej - Osadnictwo rodzin ewangelickich w Galicji Zachodniej w XIX wieku
- ↑ a b Parafia ewangelicko-augsburska w Białej - 175 lecie budowy Huty Żelaza w Węgierskiej Górce, 170 lat obecności rodzin ewangelickich w Węgierskiej Górce
- ↑ Cięcina.eu - Miejsce spotkań 1 listopada
- ↑ Luteranie.pl - Diecezje i parafie - Biała