Wojciech Górski (pedagog)

polski pedagog, założyciel szkoły średniej w Warszawie oraz szkoły podstawowej w Pamiątce.

Wojciech Górski (ur. 23 kwietnia 1849 w Lekarcicach, zm. 11 lutego 1935 w Warszawie) – polski pedagog, założyciel szkoły średniej w Warszawie oraz szkoły podstawowej w Pamiątce.

Wojciech Górski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1849
Lekarcice

Data i miejsce śmierci

11 lutego 1935
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

nauczyciel, pedagog

Narodowość

polska

Małżeństwo

Aniela

Dzieci

Maria

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Syn Leonarda Antoniego i Marii Magdaleny z Burskich. W 1867 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości I Gimnazjum na Nowolipkach[1]. W tym roku podjął studia w Szkole Głównej (od 1869 Cesarski Uniwersytet Warszawski) na kierunku matematycznym na wydziale fizyko-matematycznym[2]

W 1877 założył w Warszawie cztero-, a potem sześcioklasową szkołę realną. W 1883 szkoła została przeniesiona do budynku przy ulicy Hortensji 2, gdzie działała do 1939. W 1905 szkoła została przekształcona w ośmioklasowe gimnazjum filologiczne, późniejsze Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego. Od 1927 szkoła działała na prawach fundacji. W szkole wprowadził system semestralny – promocje odbywały się dwa razy w roku. Do grona nauczycielskiego należeli m.in.: Roman Ingarden, Stanisław Szober, Witold Doroszewski, Norbert Barlicki i in.

Ogłosił wiele prac z zakresu pedagogiki. W 1928 ufundował i wyposażył pięcioklasową szkołę eksperymentalną we wsi Pamiątka k. Tarczyna (obecnie Zespół Szkół im. Wojciecha Górskiego w Pamiątce).

Jego żoną była Aniela z domu Skrzypińska[3][4]. Mieli córkę Marię (zm. 1930)[5].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[6] (kwatera 67-5-21)[7].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Upamiętnienie

edytuj

Na przełomie 1936/1937 przemianowano ulicę Hortensji na ulicę Wojciecha Górskiego[9][10]. Byli wychowankowie gimnazjum utworzyli Fundację Wojciecha i Anieli małż. Górskich[11]. Po upadku powstania warszawskiego budynek uległ całkowitemu zniszczeniu. Po wojnie szkoła działała krótko przy ul. Emilii Plater, od 1947 w budynku przy ul. Smolnej (obecne Liceum im. Zamoyskiego). W 1957 jego miejscu postawiono popiersie pedagoga, które pierwotnie w 1937 ustanowiono w gmachu szkoły[12].

Przypisy

edytuj
  1. Edmund Jankowski: Ze wspomnień o Wojciechu Górskim. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 15.
  2. Edmund Jankowski: Ze wspomnień o Wojciechu Górskim. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 16.
  3. Edmund Jankowski: Ze wspomnień o Wojciechu Górskim. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 17.
  4. Zygmunt Denter: Z przeszłości szkoły. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 39.
  5. Zygmunt Denter: Z przeszłości szkoły. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 40.
  6. Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 47.
  7. Cmentarz Stare Powązki: JERZY GÓRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-05].
  8. M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 245 „za długoletnią pracę na polu nauczania i wychowania młodzieży polskiej i opiekę nad uczniem żołnierzem w czasie najazdu bolszewickiego”.
  9. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1936. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1936, s. 270, 273.
  10. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1937. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1937, s. 279, 282.
  11. Feliks Chmielewski: Towarzystwo Byłych Wychowanków w Polsce niepodległej. W: Jednodniówka jubileuszowa 1877–1937, 1912–1937. Warszawa: 1937, s. 46.
  12. Popiersie Wojciecha Górskiego. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2015-05-17].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj