Wodorotlenek magnezu

związek chemiczny

Wodorotlenek magnezu, Mg(OH)
2
nieorganiczny związek chemiczny magnezu z grupy wodorotlenków.

Wodorotlenek magnezu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Mg(OH)2

Masa molowa

58,33 g/mol

Wygląd

białe ciało stałe

Minerały

brucyt

Identyfikacja
Numer CAS

1309-42-8

PubChem

14791

DrugBank

DB09104

Podobne związki
Inne kationy

Ca(OH)2
Ba(OH)2
NaOH

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Charakterystyka

edytuj

W temperaturze pokojowej jest substancją stałą, drobnokrystaliczną o białej barwie, bardzo słabo rozpuszczalną w wodzie – w 100 g wody rozpuszcza się 4,8×10−4 g Mg(OH)2[6]. Nie jest żrący, daje odczyn słabo alkaliczny (pH 9,5–10,5[4]). Jest emulgatorem o symbolu E528. Wchodzi w skład kamienia kotłowego osadzającego się w kotłach, pralkach itp. W podwyższonej temperaturze stopniowo ulega dehydratacji do tlenku magnezu[7].

Otrzymywanie i powstawanie

edytuj

Można go otrzymać:

  • w reakcji tlenku magnezu z wodą[7]:
MgO + H2O → Mg(OH)2
  • w reakcji mocnych zasad z rozpuszczalnymi solami magnezu[7], np.:
MgCl2 + 2NaOH → Mg(OH)2↓ + 2NaCl

Powstaje także (obok MgO) na powierzchni metalicznego magnezu na powietrzu oraz w wyniku reakcji magnezu z gorącą wodą (>70 °C)[8].

Występowanie

edytuj

W przyrodzie wodorotlenek magnezu występuje w postaci minerału brucytu.

Postaci handlowe

edytuj
Gatunek Nazwa handlowa Gęstość nasypowa (g/dm³) Zastosowanie
ciężki Magnesia 727 350–400 farmacja
ciężki Magnesia 728 350–400 chemiczno-techniczne
ciężki Magnesia 725 500 farmacja
ciężki Magnesia 725FR 500–550 środki uniepalniające
pasta Magnesia 723 Mg(OH)2 29–33% farmacja
ciężki Magnesia 7251 500 chemiczno-techniczne
granulowany Maggran MH farmacja

Zastosowanie

edytuj
  • preparaty kosmetyczne (wymagające środowiska zasadowego), np. pasty do zębów
  • w medycynie jako tzw. mleko magnezjowe (zawiesina wodorotlenku magnezu w wodzie)
  • w przemyśle znalazł zastosowanie w procesie rafinacji cukru
  • w niewielkich ilościach stosuje się go w wyrobach kakaowych i czekoladowych (jako E528)

Zastosowania farmakologiczne

edytuj

Wodorotlenek magnezu stosuje się w preparatach zapobiegających nadkwasocie. W postaci czystej reaguje z kwasem solnym w żołądku i podnosi pH soku żołądkowego do wysokich wartości (powyżej 5), dlatego najczęściej jest stosowany w preparatach złożonych łącznie z mniej zasadowym wodorotlenkiem glinu, który działa słabo zobojętniająco, ale bardziej długotrwale. Uzyskuje się w ten sposób korzystniejsze właściwości zobojętniające i koryguje niepożądane działanie zapierające powstających w jelitach soli glinu (bo z kolei sole magnezu działają przeczyszczająco).

Tę mieszankę stosuje się w preparatach takich, jak Aflomag, Alumag, Gastal, Gastromal, Maalox, Manti, Manti forte, Simet-Al, Gelatum Alumini Phosphorici.

Przypisy

edytuj
  1. a b CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-73, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  2. Magnesium hydroxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 1720 [dostęp 2011-01-16] (niem. • ang.).
  3. Magnesium hydroxide, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 14791 (ang.).
  4. a b Wodorotlenek magnezu (nr 63081) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  5. Karta charakterystyki Sciencelab.
  6. Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. Warszawa: PWN, 2002, s. 802–803. ISBN 83-01-13654-5.
  7. a b c Philip John Durrant, Bryl Durrant: Zarys współczesnej chemii nieorganicznej. Warszawa: PWN, 1965, s. 494.
  8. Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. Warszawa: PWN, 2002, s. 797–798. ISBN 83-01-13654-5.