Witamina B2

związek chemiczny

Witamina B2 (E101, ryboflawina, łac. riboflavinum) – organiczny związek chemiczny, połączenie rybitolu i flawiny. W organizmie człowieka pełni funkcję witaminy, której niedobór może powodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz stany zapalne błon śluzowych.

Ryboflawina
Ilustracja
Witamina B2
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H20N4O6

Masa molowa

376,36 g/mol

Wygląd

krystaliczny proszek o barwie żółtej do pomarańczowej, o delikatnym zapachu

Identyfikacja
Numer CAS

83-88-5

PubChem

1072

DrugBank

DB00140

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

A11HA04, S01XA26

Ryboflawina jest zaliczana do witamin z grupy B, gdyż jest prekursorem dwóch ważnych koenzymów i jest rozpuszczalna w wodzie. Jest degradowana przez promieniowanie UV.

Dzienne zapotrzebowanie na witaminę B2 wynosi około 1,5 mg.

Forma aktywna

edytuj

W formie koenzymów:

Rola w organizmie

edytuj

Ryboflawina bierze udział w procesach utleniania i redukcji, współdziała w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego, współuczestniczy z witaminą A w prawidłowym funkcjonowaniu błon śluzowych, dróg oddechowych, śluzówki przewodu pokarmowego, nabłonka naczyń krwionośnych i skóry, uczestniczy w przemianach aminokwasów i lipidów.

Odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu narządu wzroku[1].

Skutki niedoboru

edytuj

Opóźnienie wzrostu, uszkodzenie gałek ocznych i rogówki, pogorszenie ostrości wzroku, światłowstręt, łzawienie, łatwe męczenie się oczu i okołorogówkowe wrastanie naczyń, swędzenie w okolicy ujścia pochwy, wypadanie włosów, kłopoty z koncentracją, zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia oddychania, obrzmienie lub pękanie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie czerwieni warg, języka lub błon śluzowych, pleśniawki, zajady jamy ustnej, łojotok, choroby układu nerwowego, dystrofie mięśni, łuszczące się zmiany skórne okolic nosa, ust, czoła i uszu.

Skutki nadmiaru

edytuj

Bardzo trudno przedawkować witaminę B2 biorąc ją doustnie, ponieważ słaba rozpuszczalność w jelicie chroni przed wchłonięciem niebezpiecznych jej ilości. Ponieważ jest rozpuszczalna w wodzie, jej nadmiar może zostać wydalony z moczem, choć toksyczną dawkę można podać poprzez zastrzyk[2].

Źródła występowania

edytuj

Występuje w wątrobie, chudych serach, migdałach, grzybach, jajach, zielonych częściach warzyw, łososiu, pstrągu, makreli, pełnoziarnistym pieczywie, małżach, fasoli, grochu, soi, mleku, jogurcie, kefirze, maślance, drożdżach i orzechach włoskich, a także w różnych rodzajach mięs.

W preparatach może pochodzić z roślin genetycznie zmodyfikowanych w kierunku wytwarzania ryboflawiny[3].

Zastosowanie spożywcze

edytuj

Ryboflawinę stosuje się przy produkcji płatków kukurydzianych (także zbożowych), masła orzechowego, napojów kakaopodobnych i kawy[3]. Wykorzystuje się ją również jako substancję barwiącą w niektórych mieszankach przyprawowych[4], kisielach mlecznych (budyniach) w proszku[5] oraz napojów energetycznych[6].

Przypisy

edytuj
  1. Caitlin Stier: Vitamin B2 helps us see the light. New Scientist, 2011-03-06. [dostęp 2011-03-06].
  2. Unna, Klaus and Greslin, Joseph G.: Studies on the toxicity and pharmacology of riboflavin. 1942. (ang.).
  3. a b Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336. ISBN 978-83-7243-529-3.
  4. Warzywko – przyprawa uniwersalna. Kamis. [dostęp 2013-08-05].
  5. Budynie tradycyjne: Budyń waniliowy – Gellwe. FoodCare Spółka z o.o.. [dostęp 2015-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-04)].
  6. Riboflavin – E101 (Vitamin B2). EnergyDrinkMagazin, 31 maja 2011. [dostęp 2016-01-16]. (niem.).

Bibliografia

edytuj
  • Farmakologia: podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy pod redakcją Wojciecha Kostowskiego i Zbigniewa S. Hermana. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 394–395. ISBN 978-83-200-3725-8.
  • Jan Kazimierz (-1997) Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 559–560. ISBN 83-85632-82-4.