Willa przy ul. Nyskiej 2 w Prudniku
Willa przy ul. Nyskiej 2 w Prudniku – zabytkowa willa w Prudniku[1].
 nr rej. A-2289/91 z 28 listopada 1991
| |
 Fasada (2019) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Nyska 2 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |
Położenie na mapie gminy Prudnik  | |
Położenie na mapie Prudnika  | |
 50°19′24,989″N 17°34′29,542″E/50,323608 17,574873
| |
Historia
edytujWilla została wzniesiona około 1882 roku. Do 1939 była zamieszkiwana przez wnuków Samuela Fränkla – Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa. W budynku znajdowała się Biblioteka Śląska, która była jedną z największych bibliotek w Niemczech i Europie. Po śmierci Maxa Pinkusa w 1934 księgozbiór został rozproszony. Najbardziej wartościowe tomy trafiły do Państwowej Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu[2].
Willę często odwiedzali przyjaciele Maxa Pinkusa. Należeli do nich m.in. Hermann Stehr, który napisał w niej swoje opowiadanie Lutnik (1926)[3] i Gerhart Hauptmann, dla którego willa była wzorem dla domu głównego bohatera dramatu Przed zachodem słońca[2].
Po II wojnie światowej willa była wykorzystywana jako zakładowe przedszkole dla pracowników ZPB „Frotex”. Obecnie budynek stanowi własność prywatną.
Nawiązania i odniesienia w kulturze
edytujWilla została opisana w powieści Lato umarłych snów autorstwa niemieckiego pisarza Harry’ego Thürka, przedstawiającej sytuację Niemców w Prudniku tuż po II wojnie światowej: „Hirschke oglądał dom, olbrzymi budynek. Posiadał trzy piętra pełne dużych pokojów, rozległe korytarze, małe sale, dużą kuchnię w piwnicy, ogrzewanie oraz wiele nieużytkowanych pomieszczeń. […] Wszystko znajdowało się w opłakanym stanie. Od wyważonych drzwi, przez umyślnie powybijane okna, rozbite meble […] Willa ta w latach dwudziestych należała do żydowskiego fabrykanta, który prowadził wielką tkalnię. […] Nowi gospodarze właściwie nie użytkowali willi, dlatego w ostatnich latach służyła ona po części jako urząd katastralny, a po części za urząd skarbowy. Korytarze i pokoje pokrywały na wysokości kostki akta i formularze […] Na podłodze leżała historia finansów i ewidencja gruntów całego miasta”[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 111.
- ↑ a b NetNews, Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa - Zakres "Wille znanych ludzi" - Slezsko bez hranic [online], www.silesiatourism.com [dostęp 2018-10-24].
- ↑ Pinkus Max - Virtuelles Schtetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2018-10-24] (niem.).
- ↑ Harry Thürk, Lato umarłych snów, Marcin Domino (tłum.), Gliwice, Opole: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, s. 93, ISBN 978-83-63995-80-5.
Linki zewnętrzne
edytuj- Maciej Dobrzański, Willa, co śląskie skarby kryła [online], Prudnik24, 18 października 2021 [dostęp 2021-10-18] (pol.).