Wapiennica
Wapiennica (528 m)[1], Wapienica – szczyt w północnej części Beskidu Małego, w Paśmie Bliźniaków ciągnącym się od doliny Wieprzówki w Andrychowie po dolinę Skawy na wschodzie. Znajduje się w tym paśmie między Przełęczą Biadaszowską oddzielającą go od Czub, a Przełęczą Wapiennicką oddzielającą go od Przykraźni. Wznosi się nad miejscowościami Inwałd (po północnej stronie) i Zagórnik (po południowej stronie)[2].
 Widok z Zagórnika | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
528 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Andrychów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wadowickiego  | |
 49°50′44″N 19°23′10″E/49,845556 19,386111
| |
Nazwę Wapienica podaje mapa Compassu[3], przewodnik turystyczny[2] i Aleksiej Siemionow w „Ziemi Wadowickiej”[4], ale według Geoportalu bazującego na państwowym rejestrze nazw geograficznych jest to Wapiennica[5][1]. Nazwa ta pochodzi od tego, że na jej zboczach od wieków czynny był kamieniołom wapieni i dwa piece do ich wypalania. Ludwik Zejszner pisał, że kamieniołom zatrudniał ciągle kilkanaście ludzi, a wydobywane wapienie wykorzystywane były nie tylko do wypalania wapna, ale także do budowli, jako wapno nawozowe i do budowy dróg: „kamień dla jego dobroci i czystości, daleko poszukiwany bywa, wywierając znaczny wpływ na dobrobyt ludzi”[4].
Wapiennica porośnięta jest lasem, ale na jej północnych stokach znajduje się wychodnia skał wapiennych, zaliczana do tak zwanych Skałek Andrychowskich, stanowiących osobliwość przyrody nieożywionej w Beskidzie Małym. Zawiera liczne skamieniałości organizmów dawniej żyjących w morzach. Są to pochodzące z górnego oksfordu i dolnego tytonu wapienie połączone z rogowcami. Są także wapienie pochodzące z raf koralowych, kwarcowe zlepieńce, szare margle, oraz osady pochodzące z trzeciorzędu, z paleocenu i dolnego i środkowego eocenu[4].
- Piesze szlaki turystyczne
Andrychów – Pańska Góra – Czuby – Przełęcz Biadaszowska – Wapienica – Przełęcz Wapiennicka – Przykraźń – Panienka – Susfatowa Góra – Kobyla Głowa – Przełęcz Kaczyńska – Narożnik – Sosina – Czuba – Gancarz – Czoło – Przełęcz pod Gancarzem – Groń Jana Pawła II[3]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-02-29].
- ↑ a b Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 59, 289, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ a b c Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 295, 343, 352, 479.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-29].
