Wadym Hutcajt
Wadym Markowycz Hutcajt (ukr. Вадим Маркович Гутцайт, ur. 6 października 1971 w Kijowie[1]) – ukraiński szablista, reprezentujący, mistrz olimpijski, medalista mistrzostw świata i Europy, a także trener i menedżer, w latach 2020–2023 minister młodzieży i sportu, od 2022 prezydent Narodowego Komitetu Olimpijskiego Ukrainy.
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Wadym Markowycz Hutcajt | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1971 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
  
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujTrenował szermierkę jako szablista, walczył prawą ręką. Reprezentował ZSRR, następnie WNP, a później Ukrainę. Brał udział w trzech letnich igrzyskach olimpijskich[1]. Jako reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw wywalczył w drużynie złoty medal na igrzyskach w Barcelonie w 1992[2]. Ponadto jako reprezentant Ukrainy był szósty indywidualnie na igrzyskach w Atlancie (1996) oraz szósty drużynowo i trzynasty indywidualnie na igrzyskach w Sydney (2000)[1].
Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1991 wywalczył brązowy medal indywidualnie, plasując się za Grigorijem Kirijenką z ZSRR i Węgrem Péterem Abayem. Na tych samych zawodach wspólnie z Grigorijem Kirijenką, Aleksandrem Szyrszowem, Samirem Ibragimowem i Andriejem Alszanem zdobył dla ZSRR srebrny medal w turnieju drużynowym[3]. W 2000 z drużyną zajął trzecie miejsce na mistrzostwach Europy w Funchal[4].
W 1993 ukończył studia w Kijowskim Państwowym Instytucie Wychowania Fizycznego. W trakcie kariery sportowej zatrudniony jako instruktor, następnie od 1993 do 2002 był żołnierzem zawodowym. W latach 2002–2010 pracował jako trener drużyny narodowej w szermierce, później do 2017 na dyrektorskich stanowiskach w centrach olimpijskich. Od 2017 był zastępcą dyrektora i dyrektorem departamentu w administracji miejskiej Kijowa[5].
W marcu 2020 został powołany na ministra młodzieży i sportu w utworzonym wówczas rządzie Denysa Szmyhala[6]. Urząd ten sprawował do listopada 2023[7].
W listopadzie 2022 został prezydentem Narodowego Komitetu Olimpijskiego Ukrainy[8].
Odznaczenia
edytujOdznaczony Orderem „Za zasługi” klasy III (1997), II (2008) i I (2012)[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Vadym Huttsait. sports-reference.com. [dostęp 2020-03-08]. (ang.).
- ↑ Vadym Huttsait. olympic.org. [dostęp 2020-03-08]. (ang.).
- ↑ Fechten – Weltmeisterschaften (Säbel – Herren). sport-komplett.de. [dostęp 2023-08-29]. (niem.).
- ↑ Fechten – Europameisterschaften (Herren – Säbel). sport-komplett.de. [dostęp 2023-08-29]. (niem.).
- ↑ a b Гутцайт Вадим Маркович. kmu.gov.ua. [dostęp 2020-03-08]. (ukr.).
- ↑ Верховна Рада України призначила склад нового Кабінету Міністрів України. kmu.gov.ua, 4 marca 2020. [dostęp 2020-03-08]. (ukr.).
- ↑ Ołeksandr Szumilin: Рада звільнила міністра Гутцайта. pravda.com.ua, 9 listopada 2023. [dostęp 2023-11-19]. (ukr.).
- ↑ Гутцайт став президентом НОК. Також обрано нових членів комітету: подробиці. rbc.ua, 17 listopada 2022. [dostęp 2024-09-07]. (ukr.).
Bibliografia
edytuj- Guttsait Vadym. fie.org. [dostęp 2020-03-08]. (ang.).
- Vadym Huttsait. olympedia.org. [dostęp 2023-08-29]. (ang.).