Włodzimierz Kenig
Włodzimierz Kenig (ur. 1 kwietnia 1883 w Suwałkach, zm. 4 maja 1929 w Pułtusku)[1] – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor i prawnik; syn Józefa Keniga.
Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1883 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
4 maja 1929 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Życiorys
edytujStudiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Stanisława Barcewicza (skrzypce), Zygmunta Noskowskiego (teoria), studiował też prawo na Uniwersytecie. Następnie studiował w Monachium dyrygenturę u Hansa Bussmeyera i kompozycję u Friedricha Klosego[1]. Po dyplomie ubiegał się w 1909 o stanowisko dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, które ostatecznie uzyskał w 1914[1].
Od 1910 występował w kraju i za granicą jako dyrygent i skrzypek-solista. W sezonie koncertowym 1915/1916 był pierwszym dyrygentem Filharmonii Warszawskiej. W sezonie 1926/1927 dyrygował w Stanach Zjednoczonych[1].
Napisał 3 symfonie, 2 poematy symfoniczne (Epizod, Kazimierz Wielki), utwory na skrzypce, wiolonczelę oraz szereg pieśni, m.in. do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Lucjana Rydla[1].
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Utwory Włodzimierza Keniga w bibliotece Polona