Władysław Mech

polski polityk i prawnik, wojewoda wołyński

Władysław Józef Mech (ur. 30 marca 1877 w Końskich, zm. 15 marca 1929 w Warszawie) – prawnik, polski polityk, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, wolnomularz, założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 r.[1]

Władysław Józef Mech
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1877
Końskie, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

15 marca 1929
Warszawa, Polska

Starosta powiatu słupeckiego
Okres

od 1923
do 1926

Wojewoda wołyński
Okres

od 28 sierpnia 1926
do 9 lipca 1928

Poprzednik

Aleksander Dębski

Następca

Henryk Józewski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 30 marca 1877 w Końskich, w rodzinie aptekarza Stanisława (zm. 1902) i Amelii z Zadora-Paszkowskich (zm. 1935)[2][3]. Po ukończeniu, ze srebrnym medalem, gimnazjum w Piotrkowie rozpoczął studia przyrodnicze na Uniwersytecie w Petersburgu, skąd przeniósł się na Uniwersytet Kijowski, gdzie studiował medycynę, a następnie prawo. Relegowany w 1898 r. za działalność w PPS, przeniósł się do Akademii Handlowej w Berlinie. Ostatecznie studia ukończył w 1901 r. w Wyższej Szkole Handlowej w Lipsku. Przez rok pracował w banku w Wiedniu, w 1902 r. powrócił do Kijowa, gdzie został urzędnikiem Banku dla Handlu Zewnętrznego. Działał w Towarzystwie Kresowym Politycznym, Uniwersytecie Latającym. Był przewodniczącym Kijowskiego Komitetu Robotniczego PPS. Uczestniczył w rewolucji 1905 roku w Warszawie. W latach 1907–1910 pod ps. Andrzej był jednym z założycieli i czołowych działaczy Związku Walki Czynnej w Kijowie.

Po wybuchu I wojny światowej był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w Kielcach, później współorganizatorem cywilnego zaplecza Legionów. W 1917 r. starszy referent w Tymczasowej Radzie Stanu.

Po odzyskaniu niepodległości dyrektor Departamentu Administracyjnego w Ministerstwie Aprowizacji, następnie urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W latach 19231926 starosta powiatu słupeckiego. Był jednym z inicjatorów budowy pomnika Niepodległości w Słupcy. W latach 19261928 był wojewodą wołyńskim, następnie aż do śmierci dyrektorem Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych.

Był członkiem loży wolnomularskiej w Warszawie w czasach II Rzeczypospolitej[4].

Jego żoną była Ewa z Broklów, z którą miał córkę Wandę po mężu Nowicką (1909–1943/44?), łączniczkę Armii Krajowej ps. Barbara, Irena, Karasia, Róża, Zofia, zamordowaną przez Gestapo[5].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 165-4-4)[3].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
  2. Władysław Józef Mech [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-12-07].
  3. a b Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW MECH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].
  4. Ludwik Hass, Ambicje, rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905–1928, Warszawa 1984, s. 232.
  5. a b Nowicka Wanda z d. Mech ps. Barbara Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej [dostęp 2021-12-07].
  6. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za wyjątkowo gorliwą i nieskaziteIną służbę państwową i za zasługi na polu pracy niepodległościowej i społecznej”.
  7. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

edytuj
  • Mech Władysław [w:] „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I, s. 172.