Władysław Jan Liro (ur. 29 sierpnia 1891 w Krakowie, zm. 20 lipca 1970 tamże) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Liro
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko

Władysław Jan Liro

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1891
Kraków

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1970
tamże

Przebieg służby
Lata służby

1914–1946

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Broni Pancernych

Stanowiska

szef wydziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola
Odznaka „Znak Pancerny”

Życiorys

edytuj

Urodził się 29 sierpnia 1891 w Krakowie, w rodzinie Jana i Marii z Ruzawskich[1]. W 1911 zakończył naukę w klasie VIIIb Gimnazjum św. Anny w Krakowie i zdał maturę[2][3]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. Do wybuchu I wojny światowej ukończył sześć semestrów[3].

1 sierpnia 1914 został powołany do cesarskiej i królewskiej Armii[4]. W październiku tego roku został ranny pod Rudnikiem nad Sanem[5]. Jego oddziałem macierzystym był 2 Tyrolski Pułk Strzelców Cesarskich[6][7]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916[8][9]. W armii zaborczej służył do 4 listopada 1918, kiedy to dostał się do włoskiej niewoli[4]. 20 grudnia tego roku wstąpił do Armii Polskiej we Włoszech, a później do Armii Polskiej we Francji[10]. Od 1 kwietnia 1919 służył w 1 pułku czołgów[3]. Został oficerem 6. kompanii czołgów[11]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami dowodził 3. kompanią czołgów[12].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 229. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 59. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14].

Z dniem 1 lutego 1927 został przeniesiony do Szkoły Czołgów i Samochodów w Warszawie na stanowisko dyrektora nauk[15][16]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta szkoły, która w następnym roku została przemianowana na Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych[3][17]. 24 grudnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień podpułkownika w korpusie oficerów piechoty i 24. lokatą[18][19]. 1 sierpnia 1933 został przeniesiony do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[20][21]. W październiku 1935 został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Wołkowysk, a trzy lata później przeniesiony do Dowództwa Broni Pancernych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa Wydziału Studiów[22][23]. 18 września 1939 przekroczył granicę i został internowany na terytorium Królestwa Rumunii[24]. Od 8 lutego 1941 do 1 kwietnia 1945 przebywał w niewoli niemieckiej, w Oflagu VI B Dössel[24][25]. Po uwolnieniu z niewoli do 5 maja 1946 pozostawał w Polskim Obozie Wojskowym w Dössel[24]. 30 maja 1946 został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Kraków Miasto[26].

Zmarł 20 lipca 1970 w Krakowie[27]. Był żonaty ze Stanisławą z Krasuckich, dzieci nie miał[28].

Ordery i odznaczenia

edytuj
austro-węgierskie

Przypisy

edytuj
  1. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Sprawozdanie 1911 ↓, s. 63.
  3. a b c d e Arkusz ↓, s. 4.
  4. a b Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  5. Kolekcja ↓, s. 2.
  6. Ranglisten 1917 ↓, s. 646.
  7. Ranglisten 1918 ↓, s. 818.
  8. Ranglisten 1917 ↓, s. 261.
  9. Ranglisten 1918 ↓, s. 303.
  10. Arkusz ↓, s. 2–4.
  11. Piwoszczuk 1935 ↓, s. 6.
  12. Piwoszczuk 1935 ↓, s. 35, 39, 75, 77, 107, 110, 111.
  13. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 734.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927, s. 49.
  16. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 174.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 817.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929, s. 439.
  19. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12, w marcu 1939 zajmował 8. lokatę.
  20. Kolekcja ↓, s. 4.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 194.
  22. Arkusz ↓, s. 3.
  23. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 436.
  24. a b c Arkusz ↓, s. 3, 4.
  25. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-07-10].
  26. Arkusz ↓, s. 1, 4.
  27. Władysław Liro. Internetowa Encyklopedia Wisły Kraków. [dostęp 2023-07-11].
  28. Arkusz ↓, s. 1.
  29. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 10.
  30. Piwoszczuk 1935 ↓, s. 118.
  31. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
  32. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 6.
  33. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23.
  34. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 73.

Bibliografia

edytuj