Władysław Bugała
Władysław Bugała (ur. 24 kwietnia 1924 w Bartkowicach, zm. 16 czerwca 2008) – polski botanik, dendrolog, wieloletni dyrektor Instytutu Dendrologii PAN oraz kierownik arboretum w Kórniku.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: biologia drzew, dendrologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1960 |
| Habilitacja |
1967 |
| Profesura |
1977 |
| Instytut | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUkończył szkołę powszechną w Bartkowicach oraz gimnazjum w Częstochowie i Szkołę Rolniczą w Czernichowie (1944). W latach 1945–1948 studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Jeszcze podczas studiów, w 1947 roku, został asystentem profesora Stefana Białoboka w arboretum kórnickim. W 1960 roku uzyskał stopień doktora, na podstawie pracy Krytyczny przegląd odmian geograficznych i mieszańców Populus alba L. oraz studia nad tym gatunkiem w dolinie Wisły, w 1967 roku habilitację, na podstawie rozprawy Systematyka euroazjatyckich topoli z grupy Populus nigra L. Od 1960 roku był adiunktem w Instytucie Dendrologii Polskiej Akademii Nauk. W 1963 roku wstąpił do PZPR[1].
W roku 1974 został zastępcą dyrektora Instytutu, rok później profesorem nadzwyczajnym. W 1980 roku zastąpił odchodzącego na emeryturę Stefana Białoboka na stanowisku dyrektora Instytutu Dendrologii, jednocześnie pełniąc funkcję kierownika arboretum w Kórniku. W 1988 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W obszar jego zainteresowań naukowych wchodziły między innymi: systematyka i zmienność topoli, hodowla i selekcja lilaków, różaneczników i innych drzew ozdobnych, inwentaryzacja zbiorów dendrologicznych Polski zachodniej. Wyhodował dwie nowe odmiany mieszańcowe topoli wielkolistnych. Jego dorobek naukowy obejmuje 161 opublikowanych pozycji, w tym autorstwo bądź współautorstwo szeregu książek i podręczników dendrologicznych. Był promotorem pięciu doktoratów.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, Polskiego Towarzystwa Botanicznego i przewodniczącym jego Sekcji Dendrologicznej w latach 1979–2000, członkiem Komitetu Botaniki PAN, Rady Naukowej Instytutu Botaniki PAN, rad naukowych kilku polskich ogrodów botanicznych i arboretów. Na emeryturę przeszedł w 1996 roku, pozostając członkiem Rady Naukowej Instytutu Dendrologii PAN. Jego hobby stanowiło myślistwo i pszczelarstwo.
Był odznaczony między innymi Krzyżami Kawalerskim (1970) i Oficerskim (1985) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 30-lecia Polski Ludowej[1], Medalem 40-lecia Polski Ludowej[2] oraz odznaką honorową „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”. Zmarł 16 czerwca 2008 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kórniku.
Życie prywatne
edytujŻonaty z Teresą z Ciastowskich, z którą miał dwoje dzieci (Magdalena ur. w 1951, Paweł ur. w 1954)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 101–102. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 141-142
- ↑ Kto jest kim w Polsce edycja IV. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Agencji Informacyjnej, 2001, s. 96. ISBN 83-223-2691-2.
Bibliografia
edytuj- Tomasz Bojarczuk, Jerzy Tumiłowicz: Profesor Władysław Bugała (1924–2008). „Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego”. Vol. LVIII. Warszawa: 2010. ISSN 2080-4164.
- Tadeusz Przybylski: Prof. dr hab. Władysław Bugała: Dendrolog i organizator nauki. „Biuletyn Ogrodów Botanicznych, Muzeów i Zbiorów”. Vol. 11, 2002. ISSN 1230-3291.