Upłaziańska Kopa

szczyt w Tatrach

Upłaziańska Kopa (1796 m) – kopulasty szczyt w długiej północno-zachodniej grani Ciemniaka w Czerwonych Wierchach w Tatrach Zachodnich. Znajduje się poniżej Chudej Turni (1858 m), oddzielony od niej Przełączką przy Kopie (ok. 1775 m)[1]. Władysław Cywiński w swoim szczegółowym przewodniku pisze: „Upłaziańska Kopa to jeden z nielicznych w Tatrach szczytów, o którym można rzec, iż ze wszystkich dokładnie stron, jest dostępny bez najmniejszych trudności. Tak technicznych, jak orientacyjnych, czy roślinnych”[2]. Upłaziańska Kopa jest wierzchołkiem o dużym znaczeniu topograficznym, gdyż odchodzi od niej w różnych jej miejscach pięć grani, grzęd lub wypukłości, oddzielających od siebie pięć dolinek: Mała Świstówka, Narciarski Żleb, Pisaniarski Żleb, Przednie Kamienne, Zadnie Kamienne[1].

Upłaziańska Kopa
Ilustracja
Chuda Turnia, a poniżej niej Upłaziańska Kopa
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1796 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Upłaziańska Kopa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Upłaziańska Kopa”
Ziemia49°14′24″N 19°53′15″E/49,240000 19,887500
Upłaziańska Kopa i Źródliska. Widok z Czerwonego Grzbietu

W przeszłości Upłaziańska Kopa była terenem pastwiskowym Hali Upłaz i od nazwy tej hali pochodzi jej nazwa[3]. Bardzo intensywne w tym miejscu pasterstwo doprowadziło do ogromnej erozji stoków, które stały się wręcz pustynią[4]. Pasterstwo zostało zlikwidowane i stoki zabliźniły się. Pozostałością pasterskiej przeszłości jest nazewnictwo w tym rejonie. I tak w stokach północno-zachodnich są źródełka z wodą, a miejsce to nazywa się Karczmą i jest nad nim Rówień nad Karczmą, stoki północne noszą nazwę Gładkie Upłaziańskie, a północno-wschodnie Źródliska. Poniżej Źródlisk jest jeszcze Rówień nad Piecem również należąca do masywu Upłaziańskiej Kopy[2].

Stoki Upłaziańskiej Kopy porośnięte są niską murawą. Miejscami pojawiają się kępy kosodrzewiny, która od czasu zaprzestania wypasu stopniowo powiększa swój zasięg. Z rzadkich roślin występują potrostek alpejski i sit trójłuskowy – gatunki w Polsce występujące tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[5].

Szlaki turystyczne

edytuj
szlak letni
  – czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej przez Adamicę, polanę Upłaz, Chudą Przełączkę i Twardy Grzbiet na Ciemniak. Prowadzi wschodnimi stokami Upłaziańskiej Kopy. Czas przejścia: 3:25 h, ↓ 2:30 h[6].
szlak zimowy
  – czerwony tą samą trasą, tylko w rejonie Upłaziańskiej Kopy przebiega ona inaczej. Prowadzi jej granią pomiędzy Źródliskami i Narciarskim Żlebem i przez Przełączkę przy Kopie i Chudą Turnię[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
  2. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
  6. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.