Uncjała

Uncjała (łac. scriptura uncialis) – typ pisma kodeksowego występujący w okresie od końca III^[1] do X wieku.

Wywodzi się ona z kapitały i charakteryzuje się zanikaniem kantów i tendencją do zaokrąglania liter. Do powstania tego rodzaju pisma przyczyniło się zastosowanie pergaminu w miejsce dotychczasowych zwojów papirusu.

Pochodzenia nazwy uncjały nie jest udokumentowane. Jedna z teorii mówi, że słowo to pochodzi z języka łacińskiego „uncia” oznaczającego 1/12 libry^[1].

Uncjała jest pismem majuskułowym – dającym się wpisać między dwie linie – jednak sporo liter zmienia dość znacznie kształt: a, d, e, h, m, q, t oraz u, które w pismach średniowiecznych wyprze niemal zupełnie literę v.

Najstarsze znane rękopisy pisane uncjałą pochodzą z IV wieku.

Alfabet grecki pisany uncjałą.

Zobacz też

półuncjała

Przypisy

↑ ^a ^b Bodziony, Barbara., Wydawnictwo BenedyktynówW.B. Tyniec. Wydawnictwo BenedyktynówW.B., Piękna litera : uncjała, italika, Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2016, ISBN 978-83-7354-604-2, OCLC 971408091 .

Linki zewnętrzne

Akademia Pedagogiczna: Pismo greckie.. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-07-04)].
Koninklijke Bibliotheek: Uncial and half-uncial (ang.)

[:0-1] Bodziony, Barbara., Wydawnictwo BenedyktynówW.B. Tyniec. Wydawnictwo BenedyktynówW.B., Piękna litera : uncjała, italika, Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2016, ISBN 978-83-7354-604-2, OCLC 971408091 .

[1]