Ulica Lwowska w Warszawie
Ulica Lwowska – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
| Śródmieście Południowe | |||||||||||||||||||
 Ulica Lwowska przy placu Politechniki | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
310 m | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°13′17,1″N 21°00′44,5″E/52,221417 21,012361
| |||||||||||||||||||
Przebieg
edytujUlica biegnie od placu Politechniki w kierunku północnym do ulicy Pięknej[1]. Po drodze krzyżuje się z ulicą Koszykową. Ulica jest jednokierunkowa; ruch samochodów jest możliwy wyłącznie z kierunku placu Politechniki.
Historia
edytujOdcinek ulicy między ulicami Piękną i Koszykową istniał już ok. 1820[2]. Odcinek południowy zaczęto przebijać ok. 1900 w związku z parcelacją folwarku Koszyki[2]. Stała się ona częścią ulicy Wielkiej[2] i według różnych źródeł była albo objęta jej nazwą lub nazywana Nowowielką[1]. Obecna nazwa została nadana w 1922[2].
Pod koniec XIX wieku jej rozwój był związany z budową nowoczesnych wodociągów, kompleksu budynków Warszawskiego Instytutu Politechnicznego (późniejszej Politechniki) oraz hali targowej Koszyki. Mieszkała tam rosyjskojęzyczna kadra naukowa Instytutu, polscy i żydowscy przedsiębiorcy oraz przedstawiciele wolnych zawodów. W latach 1904–1914 został zabudowana przeważnie pięciopiętrowymi kamienicami[2].
Mimo toczących się tu walk podczas powstania warszawskiego (znajdująca się tam reduta broniona przez batalion „Golski” nie została zdobyta przez Niemców), ulica i jej zabudowa przetrwała wojnę bliska oryginalnego kształtu. Zniszczeniu uległy jedynie dwa domy przy placu Politechniki. Dzięki temu znajduje się przy niej kilka kamienic wpisanych do rejestru zabytków[3]. Stanowi unikatowe w skali Warszawy, zachowane zwarte wnętrze miejskie z początku XX wieku.
W części północnej, za skrzyżowaniem z ulicą Koszykową, wzniesiono nowoczesne budynki biurowe.
Ważniejsze obiekty
edytuj- zabytkowe kamienice nr 3, 6, 10, 11, 13, 15 i 17[3]
- zabytkowy pałacyk Rusieckiego (nr 13a)
- Gmach Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (ul. Koszykowa 55)
- Biurowiec Koszykowa 54
- Biurowiec Norway House
Przypisy
edytuj- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 445. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b c d e Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 109.
- ↑ a b Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 marca 2019 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 38. [dostęp 2019-10-08].