Ulica Jana Kochanowskiego w Krakowie

ulica Jana Kochanowskiego
	Stare Miasto
	; Widok na południowy wschód, od skrzyżowania z ul. Grabowskiego
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Długość	290 m
Przebieg
	Położenie na mapie Krakowa ulica Jana Kochanowskiego
	Położenie na mapie Polski ulica Jana Kochanowskiego
	Położenie na mapie województwa małopolskiego ulica Jana Kochanowskiego
	50°03′59,0″N 19°55′36,0″E/50,066389 19,926667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Jana Kochanowskiego – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Piasku. Zaczyna swój przebieg ślepo w rejonie muru placu ćwiczeń dawnych koszar piechoty i prowadzi do alei Adama Mickiewicza^[1]^[2].

Ulicę wytyczono w drugiej połowie XIX wieku na gruntach należących do S. Stachowskiego. Początkowo nazywana była jego imieniem. Obecna nazwa została nadana w 1912 roku^[1]. Na początku XX wieku, w realiach przyłączenia do Krakowa sąsiednich miejscowości Czarnej Wsi i Nowej Wsi oraz podejmowania prac nad projektami urbanistycznymi dla nowych dzielnic, jedną z koncepcji, jaką brano pod uwagę dla rejonu Parku Krakowskiego było przedłużenie ulicy Kochanowskiego za linię powstających wówczas w miejscu kolei cyrkumwalacyjnej Alej Trzech Wieszczów wraz z przecięciem nią terenu Parku Krakowskiego. Tej propozycji ostatecznie nie zrealizowano^[3].

Zabudowa

Zabudowa ulicy pierwotnie obejmowała odcinek od skrzyżowania z ulicą Michałowskiego do obecnej alei Mickiewicza. Składa się tu przeważnie z kamienic czynszowych, zrealizowanych w stylu historyzmu. Odcinek ulicy od skrzyżowania z ulicą Michałowskiego na południe został zabudowany w latach 1901–1903 zespołem kamienic projektu Kazimierza Zielińskiego, wzniesionych na zlecenie S. Stachowskiego. Fasady tych budynków reprezentują styl wczesnego modernizmu uzupełnionego formami neogotyckimi, zaczerpniętymi ze sztuki ludowej, jak również secesyjnymi^[1]^[4].

ul. Kochanowskiego 1 – Kamienica o cechach architektury neogotyckiej. Projektował Kazimierz Zieliński, 1903.
ul. Kochanowskiego 2 – Kamienica o cechach architektury secesyjnej. Projektował Kazimierz Zieliński, 1901.
ul. Kochanowskiego 3 – Kamienica o cechach architektury neogotyckiej. Projektował Kazimierz Zieliński, 1903.
ul. Kochanowskiego 4 – Kamienica o cechach architektury secesyjnej. Projektował Kazimierz Zieliński, ok. 1901–1902.
ul. Kochanowskiego 5 – Kamienica. Projektował Kazimierz Zieliński, 1902. Dawniej gmach III Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego. Obecnie budynek Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, siedziba Wydziału Nauk o Zdrowiu.
ul. Kochanowskiego 6 (ul. Michałowskiego 14) – Kamienica, wzniesiona na początku XX wieku, o surowej, modernistycznej fasadzie z dekoracją z białych cegieł. Pierwotnie siedziba CK Głównego Urzędu Podatków i CK Ewidencji Katastru.
ul. Kochanowskiego 7 (ul. Michałowskiego 12) – Kamienica. Projektował Kazimierz Zieliński, 1902. Obecnie budynek Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, siedziba Wydziału Nauk o Zdrowiu.
ul. Kochanowskiego 8 (ul. Michałowskiego 11) – Kamienica w stylu historyzmu. Wzniesiona w 1895 roku.
ul. Kochanowskiego 9 (ul. Michałowskiego 9) – Kamienica w stylu historyzmu, wzniesiona w latach 1899–1901 dla A. Czarnowskiego (inicjały wplecione w balustradę balkonu). W późniejszym czasie budynek stanowił własność Zofii i Ludwika Piotrowiczów, w testamencie zapisany Uniwersytetowi Jagiellońskiemu. Klatkę schodową kamienicy zdobią malowidła „pompejańskie”.
ul. Kochanowskiego 10 – Kamienica w stylu historyzmu. Wzniesiona w 1897 roku.
ul. Kochanowskiego 14 – Kamienica w stylu neobarokowym. Na klatce schodowej zachowały się fragmenty dekoracji malowanej.
ul. Kochanowskiego 15 (ul. Grabowskiego 12) – Wolnostojąca willa otoczona ogrodem o secesyjnej dekoracji fasady.
ul. Kochanowskiego 17 (ul. Grabowskiego 13) – Kamienica w stylu historyzmu.
ul. Kochanowskiego 18 – Kamienica z dekoracją sgraffitową autorstwa Antoniego Tucha na fasadzie. Wzniesiona w latach 1897–1898.
ul. Kochanowskiego 19 – Kamienica w stylu neogotyckim. Wzniesiona ok. 1900.
ul. Kochanowskiego 20 – Kamienica w stylu neogotyckim. Wzniesiona ok. 1890.
ul. Kochanowskiego 21 - kamienica neorenesansowa. Wzniesiona przed 1896. Był to dom własny koncesjowanego majstra murarskiego Tomasza Bujasa^[5].
ul. Kochanowskiego 22 – Kamienica w stylu historyzmu. Projektował Zygmunt Prokesz, ok. 1890. Na przełomie XIX i XX wieku w oficynie kamienicy zbudowano piekarnię.
ul. Kochanowskiego 25 (al. Mickiewicza 39) – Kamienica z elementami neoklasycyzmu. Wzniesiona w 1895 roku.
ul. Kochanowskiego 26 – Kamienica w stylu historyzmu. Wzniesiona w roku 1893 dla J. Różyckiego.
ul. Kochanowskiego 28 – Kamienica w stylu historyzmu. Wzniesiona w roku 1895 dla J. Różyckiego.

Widok na północny zachód, od skrzyżowania z ul. Grabowskiego
ul. Kochanowskiego 1
Kamienica (proj. Kazimierz Zieliński, 1903)
ul. Kochanowskiego 2
Kamienica (proj. Kazimierz Zieliński, 1901)
ul. Kochanowskiego 3
Kamienica (proj. Kazimierz Zieliński, 1903)
ul. Kochanowskiego 5
Budynek dydaktyczny, dawniej siedziba III Liceum Ogólnokształcącego, obecnie budynek Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydziału Nauk o Zdrowiu (proj. Kazimierz Zieliński, 1902)
ul. Kochanowskiego 7 (ul. Michałowskiego 12)
Kamienica, obecnie budynek Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydziału Nauk o Zdrowiu (proj. Kazimierz Zieliński, 1902)
ul. Kochanowskiego 9 (ul. Michałowskiego 9)
Kamienica, siedziba Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1899–1901)
ul. Kochanowskiego 6 (ul. Michałowskiego 14)
Kamienica (ok. 1910)
ul. Kochanowskiego 17 (ul. Grabowskiego 13)
Kamienica czynszowa
ul. Kochanowskiego 18
Kamienica z dekoracją sgraffitową na fasadzie (1897–1898)
ul. Kochanowskiego 23
Kamienica (ok. 1900)
ul. Kochanowskiego 25 (al. Mickiewicza 39)
Kamienica (bud. A. Zajączkowski, 1895)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 422, 610–611. ISBN 83-01-13325-2.
↑ Praca zbiorowa: Kraków plan miasta. Kraków: 2024. ISBN 978-83-8184-589-2.
↑ Agata Zachariasz: Park Krakowski im. Marka Grechuty. Wyd. II uzupełnione i rozszerzone. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 18–19, seria: Parki Krakowa; 8. ISBN 978-83-948244-1-9.
↑ Gminna ewidencja zabytków - Kraków. [w:] www.bip.krakow.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-11].
↑ KarolinaK. Bańkowska KarolinaK., Majster murarski Tomasz Bujas (1860-1938) i jego realizacje architektoniczne i budowlane w Krakowie, „"Rocznik Krakowski"”, 2012 .

[ek-1] Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 422, 610–611. ISBN 83-01-13325-2.

[:0-2] Praca zbiorowa: Kraków plan miasta. Kraków: 2024. ISBN 978-83-8184-589-2.

[okn-3] Agata Zachariasz: Park Krakowski im. Marka Grechuty. Wyd. II uzupełnione i rozszerzone. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 18–19, seria: Parki Krakowa; 8. ISBN 978-83-948244-1-9.

[4] Gminna ewidencja zabytków - Kraków. [w:] www.bip.krakow.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-11].

[5] KarolinaK. Bańkowska KarolinaK., Majster murarski Tomasz Bujas (1860-1938) i jego realizacje architektoniczne i budowlane w Krakowie, „"Rocznik Krakowski"”, 2012 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]