Trzciniak blady
Trzciniak blady[3] (Acrocephalus taiti) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae). Występuje endemicznie na niezamieszkanej wyspie Henderson należącej do Pitcairn (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii).
| Acrocephalus taiti[1] | |
| Ogilvie-Grant, 1913 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
trzciniak blady |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Systematyka
edytujGatunek monotypowy[4][5]. Dawniej łączony był w jeden gatunek z trzciniakiem plamistym (A. rimitarae) i białoskrzydłym (A. vaughani)[4].
Morfologia
edytujDługość ciała 17 cm; masa ciała: samce 22,5–30,5 g, samice 21–25 g[6]. Dorosłe osobniki maja oliwkowobrązowy grzbiet oraz biały spód ciała z lekko żółtawym odcieniem. Wierzch głowy nakrapiany oliwkowo-brązowo-biało, reszta głowy biała z ciemnym paskiem ocznym. Białe pióra zmiennie i często asymetrycznie rozrzucone między ciemniejszymi piórami. Niektóre osobniki są niemal całkowicie białe[7].
Ekologia i zachowanie
edytujJest to ptak leśny, żerujący na wszystkich poziomach lasu. Zwykle spotykany w grupach rodzinnych. Ma zróżnicowaną dietę, w skład której wchodzi kilka gatunków ślimaków lądowych, mrówki, muchy, chrząszcze, karaluchy, osy, a także nasiona i miazga owocowa. Okres lęgowy trwa od końca sierpnia do początku stycznia. Trzciniak blady buduje gniazda na wielu różnych gatunkach drzew w dolnej części lasu. Rozmnaża się w parach lub w trójkach, składających się zwykle z niespokrewnionych ptaków. W zniesieniu 2–3 jaja[2][7].
Status
edytujIUCN uznaje trzciniaka bladego za gatunek narażony (VU, Vulnerable) nieprzerwanie od 2000 roku, kiedy został po raz pierwszy sklasyfikowany jako osobny gatunek. Taka ocena wynika z faktu, że ptak ten występuje tylko na jednej małej wyspie, gdzie istnieje ryzyko przypadkowego zawleczenia obcych gatunków, zwłaszcza drapieżnych ssaków (wyspa, choć odizolowana, bywa odwiedzana przez pasażerów i załogi statków). Liczebność populacji trzciniaka bladego w 1992 roku szacowano na 7200 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny. Na wyspie występuje zawleczony tu szczur polinezyjski (R. exulans) i ma on duży wpływ na populację trzciniaka bladego, o czym świadczy tymczasowy wzrost liczebności ptaków w latach 2011–2015 po tym, jak w sierpniu 2011 roku przeprowadzono zakończoną niepowodzeniem próbę całkowitego wytępienia tych gryzoni. Szczury są główną przyczyną niepowodzenia lęgów[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Acrocephalus taiti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Acrocephalus taiti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) - trzciniaki - Brush, reed and swamp warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-10].
- ↑ a b Henderson Reed-warbler (Acrocephalus taiti). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bushtits, leaf warblers, reed warblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-10]. (ang.).
- ↑ Dyrcz, A.: Henderson Reed-warbler (Acrocephalus taiti). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-11-05].
- ↑ a b Species factsheet: Acrocephalus taiti. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-10]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Species factsheet: Acrocephalus taiti. BirdLife International. [dostęp 2019-12-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Henderson reed-warbler (Acrocephalus taiti). Arkive. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-03)]. (ang.).
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).