Tofizopam, tofisopam – organiczny związek chemiczny z grupy benzodiazepin.
Tofizopam
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1-(3,4-dimetoksyfenylo)-5-etylo-7,8-dimetoksy-4-metylo-5H-benzo[d][1,2]diazepina
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
tofisopam
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C22H26N2O4
|
Masa molowa
|
382,45 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
22345-47-7
|
PubChem
|
5502
|
DrugBank
|
DB08811
|
SMILES
|
CCC1C(=NN=C(C2=CC(=C(C=C12)OC)OC)C3=CC(=C(C=C3)OC)OC)C
|
|
InChI
|
InChI=1S/C22H26N2O4/c1-7-15-13(2)23-24-22(14-8-9-18(25-3)19(10-14)26-4)17-12-21(28-6)20(27-5)11-16(15)17/h8-12,15H,7H2,1-6H3
|
InChIKey
|
RUJBDQSFYCKFAA-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
N05BA23
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustne
|
|
|
Farmakologicznie odznacza się działaniem przeciwlękowym. Nie wykazuje innych właściwości charakterystycznych dla leków benzodiazepinowych (m.in. brak działania przeciwdrgawkowego). W odróżnieniu od najczęściej spotykanych leków benzodiazepinowych opartych na szkielecie benzo[1,4]diazepiny, jest pochodną benzo[d][1,2]diazepiny (z układem atomów azotu w sąsiednich pozycjach pierścienia diazepinowego).
Został wprowadzony do lecznictwa (pod nazwą handlową Grandaxin) w 1970 roku przez firmę Egis Pharmaceuticals. Stosuje się go na Węgrzech, Tajlandii, Rosji, Japonii i Czechach; w innych krajach jest praktycznie nieznany. Pochodnymi tofizopamu są lewotofizopam, dekstofizopam, giryzopam oraz neryzopam.
- Grandaxin (Egis Pharmaceuticals, Węgry) – preparat w Polsce niezarejestrowany, dostępny wyłącznie w trybie importu docelowego.
- AlicjaA. Chwalibogowska-Podlewska AlicjaA., JanJ. Podlewski JanJ., Leki Współczesnej Terapii, Warszawa: Medical Tribune Polska, 2009, ISBN 978-83-601355-1-8 . Brak numerów stron w książce
- Tadeusz J.T.J. Szuba Tadeusz J.T.J., Przegląd nowych leków 2004 r., „Aptekarz”, 13 (5/6), Towarzystwo Farmaceutyczno-Ekonomiczne, 2005, s. 127, ISSN 1230-8730 [zarchiwizowane z adresu 2008-12-27] .
- Nowe leki 2001–2005. Refundować – nie refundować, dlaczego?, „Aptekarz”, 16, Towarzystwo Farmaceutyczno-Ekonomiczne, 2008, s. 97, ISSN 1230-8730 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-08] .