Tlenki azotu
każdy związek chemiczny zbudowany wyłącznie z tlenu i azotu
Tlenki azotu – grupa nieorganicznych związków chemicznych zbudowanych z tlenu i azotu.
- tlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(I); podtlenek azotu, gaz rozweselający), N
2O - tlenek azotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(II); monotlenek azotu), NO
- tritlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(III)), N
2O
3 – w którym jeden atom azotu jest na formalnym stopniu utlenienia IV a drugi II. - dwutlenek azotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(IV); ditlenek azotu), NO
2 – tworzy on również dimer – tetratlenek diazotu, N
2O
4 - pentatlenek diazotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(V)), N
2O
5 - tritlenek azotu (nazwa Stocka: tlenek azotu(VI)), NO
3 – rodnik azotanowy o silnych właściwościach utleniających - heksatlenek diazotu, N
2O
6 – nietrwały związek z wiązaniem nadtlenkowym, O
2N−O−O−NO
2[1]
-
I
N
2O -
II
NO -
III
N
2O
3 -
IV
NO
2 -
IV
N
2O
4 -
V
N
2O
5
Określenie tlenek azotu, które zgodnie z nomenklaturą chemiczną dotyczy tlenku azotu(II), może oznaczać także dowolny z tlenków azotu lub ich mieszaninę. Mieszaniny tlenków azotu są bardzo często wytwarzane w reakcjach, w których tworzy się któryś z tlenków azotu, przy czym proporcje poszczególnych tlenków w mieszaninie zależą od reakcji i warunków w jakich jest przeprowadzana. Przy definiowaniu emisji tlenków azotu do środowiska, symbol NO
x oznacza mieszaninę tlenków azotu o niezdefiniowanym składzie.
Przypisy
edytuj- ↑ Philip John Durrant , Bryl Durrant , Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1965, s. 768 .
Bibliografia
edytuj- Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 655–665, ISBN 83-01-06542-7 .
- Lech Pajdowski , Chemia ogólna, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 386–389, ISBN 83-01-00555-6 .
- Linus Pauling, Peter Pauling , Chemia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 227–231, ISBN 83-01-12267-6 .
- Philip John Durrant , Bryl Durrant , Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 750–768 .
Kontrola autorytatywna (strukturalna klasa indywiduów chemicznych):