Tetrafluorek ksenonu

Tetrafluorek ksenonu
	; kryształy czterofluorku ksenonu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tetrafluorek ksenonu, fluorek ksenonu(4+), fluorek ksenonu(IV)
addyt.	tetrafluorydoksenon
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	fluorek ksenonu(IV)
inne	dawniej: czterofluorek ksenonu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	XeF4
Masa molowa	207,29 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	13709-61-0
PubChem	123324
SMILES
	F[Xe](F)(F)F
InChI
	InChI=1S/F4Xe/c1-5(2,3)4
	InChIKey
	RPSSQXXJRBEGEE-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	4,04 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	reaguje
Temperatura topnienia	117,10 °C (punkt potrójny)
Temperatura wrzenia	115,75 °C (sublimacja)
Punkt krytyczny	399 °C; 7,04 MPa
Budowa
Typ hybrydyzacji i VSEPR	sp3d2 − kwadrat
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Moment dipolowy	0 D
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tetrafluorek ksenonu (nazwa Stocka: fluorek ksenonu(IV)), XeF₄ – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków.

Był pierwszym otrzymanym związkiem chemicznym gazu szlachetnego z dokładnie jednym innym pierwiastkiem. Powstaje w wyniku reakcji ksenonu z fluorem^[3]:

Xe + 2F₂ → XeF₄

Tworzy bezbarwne kryształy, które sublimują w temperaturze 115,7 °C.

W warunkach normalnych jest stabilny. Pod wpływem wody ulega hydrolizie, w wyniku której w reakcji dysproporcjonowania powstaje m.in. tritlenek ksenonu i ksenon.

3XeF₄ + 6H₂O → XeO₃ + 2Xe + 1,5H₂O + 12HF

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-98, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ ^a ^b David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 6-53, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ H.H. Claassen, H. Selig, J.G. Malm. Xenon Tetrafluoride. „J. Am. Chem. Soc.”. 84 (18), s. 3593, 1962. DOI: 10.1021/ja00877a042. (ang.).

Bibliografia

K. Wieczffiński: Gazy szlachetne: zarys technologii i własności chemiczne. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1968.

Linki zewnętrzne

Xenon compounds: xenon tetrafluoride. WebElements. [dostęp 2012-10-07]. (ang.).

[CRC-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-98, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[CRC-Kr-2] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 6-53, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[Claassen-3] H.H. Claassen, H. Selig, J.G. Malm. Xenon Tetrafluoride. „J. Am. Chem. Soc.”. 84 (18), s. 3593, 1962. DOI: 10.1021/ja00877a042. (ang.).

[1]

[2]

[3]