Tadeusz Stefan Kamiński
Tadeusz Stefan Kamiński (ur. 21 grudnia 1889 w Kołomyi, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – pułkownik audytor Wojska Polskiego, doktor praw, działacz niepodległościowy.
 pułkownik audytor
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Stefan Kamiński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1889 |
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
sędzia NSW |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys
edytujUrodził się 21 grudnia 1889 w Kołomyi, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Leopolda i Emilii[1][2].
W 1920 był sędzią śledczym w Tymczasowej Komisji Nadzwyczajnej przy Komisji Wojskowej Sejmu Ustawodawczego. Na tym stanowisku 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora w Korpusie Sądowym, w „grupie byłych Legionów Polskich”[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Biurze Prezydialnym Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając na ewidencji Oddziału VI Prawnego Sztabu MSWojsk.[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 43. lokatą w korpusie oficerów sądowych[5]. W 1923 był zastępcą gen. bryg. Edwarda Szpakowskiego, szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[6][7][8].
24 kwietnia 1928 Prezydent RP mianował go prokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III w Wilnie na stanowisko prokuratora[9][10][11]. W marcu 1931 minister spraw wojskowych powierzył mu czasowe pełnienie obowiązków prokuratora przy Najwyższym Sądzie Wojskowym[12].
27 czerwca 1935 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych[13]. 31 sierpnia 1935 Prezydent RP, Ignacy Mościcki zwolnił go ze stanowiska pełniącego obowiązki prokuratora przy Najwyższym Sądzie Wojskowym i mianował sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie[14][15]. Obowiązki na tym stanowisku pełnił przez kolejne cztery lata[16].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Już 28 października znajdował się kozielszczańskim obozie jeńców wojennych, z którego 4 listopada 1939 został przeniesiony do obozu NKWD w Kozielsku[17]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego, a między 9 a 11 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[17]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady[18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”[20]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1923[21]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[22]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[23][22][24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal 3 Maja
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii
- Krzyż Oficerski belgijskiego Orderu Korony
- Krzyż Kawalerski francuskiego Orderu Narodowego Legii Honorowej
- Medal Zwycięstwa
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Księga metrykalna urodzeń dla miasta Kołomyi za lata 1886-1894 sygn. 631.1.783, State Archives of Ivano-Frankivsk Oblast
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 248.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 746.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 411, 679.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 302.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 6, 1090.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6, 985.
- ↑ Tadeusz Stefan Kamiński pełnił służbę na stanowisku zastępcy szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych w okresie, w którym ministrami byli kolejno: gen. broni Stanisław Szeptycki (13 VI - 19 XII 1923), gen. dyw. Kazimierz Sosnkowski (19 XII 1923 - 17 II 1924) i gen. dyw. Władysław Sikorski (17 II 1924 - 20 XI 1925).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 118, 161.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 692.
- ↑ Organa 1928 ↓, s. 80.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 95.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 68.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 105-106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 307, 877.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 320, 868.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 363.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 320.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 16.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8-10, 1928.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.