Tadeusz Danilewicz (rotmistrz trocki)
Tadeusz Danilewicz (Danielewicz) herbu Ostoja (zm. po 1788) – dziedzic dóbr Gudziany, Lewszany, Piełaniszki, Skierzabola, landwójt trocki, komisarz prowiantowy trocki, rotmistrz województwa trockiego.
Herb Ostoja | |
landwójt trocki komisarz prowiantowy trocki rotmistrz województwa trockiego | |
Data śmierci |
po 1788 |
---|---|
Żona |
Petronela Sopoćko |
Dzieci |
Szymon, Wincenty, Józef, Helena Wirpsza |
Życiorys
edytujTadeusz Danilewicz przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej wywodzącej się z Wielkiego Księstwa Litewskiego, należącej do rodu heraldycznego Ostojów (Mościców)[1][2][3]. O jego rodzinie pisał Kasper Niesiecki w Herbarzu polskim[1].
Tadeusz Danilewicz był dziedzicem dóbr Gudziany. Majątek Lewszany (Lewsiany[4]) kupił w roku 1775. Dziesięć lat później wszedł w posiadanie dóbr Piełaniszki[5]. Był też właścicielem wsi Skierzabola w parafii nowotrockiej[5][6]. Sprawował ważne funkcje i urzędy. Był landwójtem trockim oraz komisarzem prowiantowym (furażowym) trockim[7][8]. W lutym 1772 roku sejmik gospodarski województwa trockiego postanowił wynagrodzić Danilewicza za pięcioletnie sprawowanie funkcji komisarza furażowego. Otrzymał po pół złotego z każdego dymu dóbr ziemskich i hibernowych[9]. Tadeusz Danilewicz pełnił także funkcję rotmistrza województwa trockiego[10][5]. Uczestniczył w sejmiku deputackim w Kownie, w lutym 1779 roku.[11].
Małżonką Tadeusza Danilewicza była Petronela z Sopoćków, z którą miał córkę Helenę, małżonkę Andrzeja Wirpszy i trzech synów: Szymona, rotmistrza trockiego, Wincentego i Józefa. W roku 1777 odstąpił wspomnianym synom dobra Gudziany i Lewszany[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
- ↑ A. Krahel, Opisy parafii dekanatu trockiego w diecezji wileńskiej 1784 roku - edycja źródeł historycznych, Białystok 2015, s. 112, 119.
- ↑ a b c d A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 83.
- ↑ A. Krahel, Opisy parafii dekanatu trockiego w diecezji wileńskiej 1784 roku - edycja źródeł historycznych, Białystok 2015, s. 114.
- ↑ Я.С. Глінскі, Гербоўнік беларускай шляхты, t. V (Д), Мінск 2018, c. 162-163.
- ↑ A. B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w., Warszawa 2000, s. 183, 200, 211.
- ↑ A. B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w., Warszawa 2000, s. 211.
- ↑ Lietuvos didžiosios kunigaikštystės seimelių instrukcijos (1788-1790), (wyd.) R. Jurgaitis, A. Stankevič, A. Verbickienė, Vilnius 2015, s. 95.
- ↑ M. Jusupović, Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733–1795, Instytut Historii PAN, Warszawa 2019, s. 281, 284, 295.
Bibliografia
edytuj- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 80-84.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
- Я.С. Глінскі, Гербоўнік беларускай шляхты, t. V (Д), Мінск 2018, c. 162-163.
- Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., A. Rachuba (oprac.), Warszawa 1989, s. 166, 250.
- A. B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w., Warszawa 2000, s. 183, 200, 211.
- M. Jusupović, Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733–1795, Instytut Historii PAN, Warszawa 2019, s. 281, 284, 295.